1 — 2 —3 — 4 — 5 — 6  — 7 — 8 — 9 — 10 — 11

Eski fotoğraflara bakarken babanla bir an yabancılaştık. İkimiz birden. Başka bir zaman dilimi sanki o küçük minik sarı kafalı halin. Geçen gün sana diklenmeye çalıştığımda gözlerimin hizasının yukarı kalktığını fark edene kadar hala o kadar minik sarı kafalı bir velettin. Sonra dedim ki ” gel bakim sen şuraya omuzumun yanına”. Bir baktım ki omuz hizamı geçmiş boyun! gözlerim yukarda bağırınmaya başladığım günlere ne zaman geldik bilemiyorum. Hoş pek de bağırındığımı söyleyemem sana. Yok hayır kıyamadığımdan değil o kadar su gibi bir halin var ki, bu yaşların korkutucu imgeleri yok oluveriyor kafamdan. Oysa korkuyorum. Tam da artık bu yaşlardan itibaren derin güçlü bağın kuvvet ihtimal bir yaşa kadar değişeceğinden korkuyorum. Hazır olmak buna ne demek hiç bilemiyorum.

Okulu sevmiyor olman baki elbet, yaşadığımız en büyük dert bu olsun çok şükür. Bu geçici çünkü . İleride okuduğunda gül diye yazıyorum en büyük hayallerinden biri okulu bombalamak. Gecenin bir vakti “anne bütün gün konuştuk ve ben unuttum” dediğinde yine okulda ne oldu acaba diye düşünürken “kadınlar günün kutlu olsun” yazdın bana. Bunu yerine yerleştiren o kalp okulu falan bombalamaz, olsa olsa o ergenliktir, geçecektir.

Unutmadan tarihe düşsün bu not , bu yaş gitar çalmayı öğrenmeye başladığın yaş oldu. “Ben hayatta şarkı söyleyemem”lerden kendi kendine sesini yükselttiğini gizlice izliyorum. Sen bebekken uyuman için hiç neden bilmem “hatırla sevgili”yi söylerdim. Gitarı eline alıp ilk çaldığın şarkı olarak bunu seçmiş olmanı ve o sesinle dinliyor olmayı 12. annelik yılımda hediye olarak alıyorum. İçimi titretiyor seni dinlemek.

Ne istiyorsun bu doğum günün için diye sorduğumda; “anne bi kere de sorma süpriz birşey yap” derken çok samimiydin, biliyorum. Herşeyi de sormayıverim değil mi ?

Canımı dişime taktım pastanı yapacağım. Unsuz şekersiz falan da değil üstelik.

Canım oğlum bugün 12 yaşındasın, dolu dolu!