Koca yaz diyeceğim hepitopu 2.5 ay geçti. Hızlı geçti. Yangını seli sıcağı heyecanı eksik olmayan bir yazdı. Bostanla çok uğraştım. Hayatta olmaz burası denilen yerden kışlık kavanoz yemek çıkarttım. Bereket eksik olmadı, arttı eksilmedi taştı dökülmedi duam gibi.

Çokça durdum. Dinledim. Dinlendim. Sustukça duydum. Duydukça rahatladım.
Çok uyudum. Her fırsatta uyudum. Durmanın bir lüks değil ihtiyaç olduğunun idrakine vardım. Bedenim durdukça kendime yetiştim.
Bugün tek tek diktiğim, yorgunluktan çatlasam da yere otura otura çapa yaptığım domatesleri bostandan söktüm. Malç olacaklar. Hayat ölüm hayat döngüsü.
Bu hafta Çanakkale’ye geçiyor ve okul açılması itibariyle çiftçilikten veliliğe geçiş yapıyorum.
Daha zeytin zamanı var tabii o ayrı. Ayva Nar Muşmula da. Kısmet bakalım. Şehire dönüp ürünleri de hazırlama vakti geldi. Kış için yeni programlar ve sonbaharın keyfi zamanı. Sonbaharda adayı bırakmak hiç hoş değil lakin gidip gelmek de mümkün.

.