Anaokulu ararken neredeyse en başlarda sorduğum soruydu: “sene sonu gösterisi yapıyor musunuz? ” Elbette karşımdaki kişiler bunu istediğimi varsayarak: “tabii tabiii elbette yapıyoruz” diye cevap veriyorlardı. Bense içimden ” hmm tamam otur sıfır” diyordum. Oldum olası sevemedim şu müsamere işini..hele ki yuvalarda. Oysa ben yuvaya giderken sanırım 4-5 yaşlarında kafkas...

Benim için paskalya ya da ne olduğu çok fark etmez, eskiden beri renkli yumurtalara bayılırım! Ve bu sene oğlumla beraber yumurta boyamak varmış kısmetimde 🙂 Erin’in yuvasında da her bayramı kutluyorlar. Bu bahar 23 Nisan ile beraber bir da paskalya kutlamaları var ve bu kutlamalar dahilinde dün yuvaya yumurta boyama etkinliğine...

neler yapılır? Özlem giderilir..:) Bu hafta Erin hep evde! Özlemişim.. ama alışmışım da günlük rutine.. yine de umurumda değil.. sabah kahvaltı yapmayı, beraber el işleri yapmayı, parka gitmeyi, yemek yapmayı hepsini hepsini.. evet BEN BIRAKAMIYORUM bunları! Çocuğun şimdi her akşam yatarken” yatçaz kalkcaz potiye mi gidicez?” diye sorması muhtemelen benim...

Bir önceki yazıma gelen bir yorumu post olarak yazmak istedim çünkü gerçekten gözlerime inanamadan okudum. Ben bu konuda bilir kişi değilim sadece kendi tecrübemi ve fikrimi yazarım ve belki fikri, tecrübesi olan gibi bilgisi olan da vardır ve bir yol gösterebilir. Mesaj yazının sonunda lütfen fikri, bilgisi, tecrübesi olan varsa...

Ne yazacagimi bilemedim ki ben simdi.. Gunlerdir heyecandan ölüyorum da kimselere ses etmiyorum Bundan bir iki ay oncesinde bir oyun okulu açma fikriyle yola çikip son tahlilde kendimizi bir yuvada bulduk.. hizli çekim bir anlatim oldu bu ama işin doğrusu bu.. Bu yuva nedir, neresidir, biz ne oyun okulu açmak...