Sabah telefonu elime aldığımda kilitlenmesi, kilitlenmekle kalmayıp hem de acil etmem gereken iki telefon varken açılmamakta ısrarcı olması, çamaşır makinesinin bozulması, bulaşık makinesinin açma kapama düğmesinin bir kürdan olmadan sabit kalamaması.. kesin merkür biliyorum! hatta canım çilek reçelli ekmek yemek istediğinde ve elimden düştüğünde, reçelli kısmının yere çarpması artık Murphy’nin...

Demiştim Sanal Yaşama veda diye..Bu sanal yaşama veda kampanyam dahilinde taa en başından beri işin içerisinde olsam da bir türlü tam içerisine giremediğim, konuşmaları takip edemediğim daha doğrusu anlayamadığım bir şey yazsam da iki bozuk yiyip sayfayı “tamam tamam” diyerek geri kapattığım ama yine de arada ucundan kıyısından dahil olduğum...

Bazen arabada giderken kafamı sola çevirdiğimde, yan arabada, ön koltukta oturan küçük bir çocuğu gördüğümde içim cız ediyor. Önüne kırıp : ” bari arkaya koyun şu çocuğu ” diyesim geliyor. Tabii şöförün elinde sigara tuttuğunu da eklemem lazım bu  görüntülere. Çıldırıyorum! Oto koltuğu zorunluluğu geldi ama toplumun belirli kesimine! Buradan...