İlk akşam hastanede babam bizimle kalmıştı ve hemşireler gelmeyince beni eline almak durumunda kaldı 🙂 İlk defa olmasına rağmen hemşireleri çok güzel gözlemlemiş çok rahat ettim kucağında.Dün akşam anneannem bizimle kaldı. Sabah kalktık annemle anneannem kahvaltısını ettiler ve beni küvetimde – beni koydukları kutu gibi şey küvet olsa gerek 😀...

Henüz anlayabilmiş değilim. Sanki anneme sıcaklar basıyor çünkü ben yerimde duramıyorum. Dün akşam ev kalabalıktı uzun zamandır bu kadar çok kişi yoktu bizim salonda hep sessizce müzik dinliyorduk annem ise hep daha sakindi ama dün gece bir gariplik vardı ve bugünde devam ediyor. Birşeyler dönüyor bugün etrafta ama ben anlamıyorum....

Gitmeden bir yazmak istedim.Önce kocaman bir teşekkür dün akşam beni 1 büyük rakı ve kutu kutu bira içerek animasyonlar ile rahatlattığınız için; Hülya, Gülay, Eray, Yiğit ve AlpaySiz olmasanız dün gece çok zor geçerdi biliyor musunuz?Onlar alkollü anasona ben alkolsüz anasona talim gece süper geçti sabaha kadar Alpay ve ben...

  Gözlerimden uyku akıyor ama heyecandan “tir tir tirtiyorum” – ©Mükremin Çıtır.Blogumun bu saatte bile ziyaretçi aldığını gördükten ve bugün doktora gidip sonuç alacağımızı yazdıktan sonra sorumlu hissettim kendimi ve iki kelime yazmak istedimÜstelik tam da tarih 14 Martı devirmiş 15 Marta karışmışken 40. hafta bitti hatırlatması ekranımda çıkmışken artık...

Bugün de bitmek üzere, oğlum içeride zıpzıp oynuyor. Yarın kontrolümüz var ve ben artık gerginim ve buna engel olamıyorum.Bilgisayar başında oturmak zor geliyor ama yapacak fazlada bir şey yok, kitaplar bitti sayılır okumaktan, sabahtan camların çerçevelerini de sildim, daha fazla temizlik de yapamıyorum, yemek de var, keşke laptopumu ofiste bırakmasaydım...