Bilmem ki New York’ta 1000 kişiye ders verseydim bunca büyür müydü kalbim? Sangha bağı ne farklı, onca vakte rağmen üzerinde çok da düşünmeden bir dersi birlikte verebilmek. Çok bildiğimiz bir yerden bağlıyız. Nergis ve Şeyma ‘hadi’ dediğimde ‘hemen’ dediğiniz için ❤ O ağaçlarla o yapraklarla o güneşle batan o seslerle...

Instagram öncesi diye bir şey vardı hayatımızda. Notları klavyenin ucundan kendi kişisel sayfalarımıza aktardığımız, okurken kendimizden parçalar bulduğumuz, altına yorumlar bırakarak paylaştığımız. Şimdi hayat daha hızlı üstelik 24 saat yayında kalan minik notların içine hızlıca sıkışıyoruz. Her instagram gönderisi yaptığımda “bunları blogda yazmalıyım” diyorum yine de atlıyorum. Şimdi biraz vaktim...

Bir gün O’nun gibi öğretemeyeceksem hiç bu işe bulaşmasam iyi olur derdim. Bir gün bu işe bulaştım ve öğretmeye başladım Cümlemi de değiştirdim: “Ögretirken ilhamım olasın” diye.Çok değerli hocalarla çok değerli dersler yaptım O’nun yeri hep başka kaldı.Benim için ilham perisi,vinyasa kraliçesi,zerafetin bu dünyada beden bulmuş hali daha da ileri...

Şu ters duruslar zihni sakilestiriyor ya hah işte benim sinirlerimi ziplatiyor!! süper konfor alanimin dışında kalıyor o sebep her pratiğin sonunda 10 dakika kadar o alanın dışına çıkartıp kendimi, yapamasam da sinirlerim oynasa da çeşit çeşit ters duruş, ters duruşa hazirlanis gibi hareketler yapiyirum..Konfor alanından çıkmak sinirlerimi yatistiriyor her seferinde...

Sabahları yoga günaydın diyoruz hayata ve sonrası rüzgar güneş yürüyüş traktör üzüm boyalar renkler Kampa Gidelim mi Baba yaz kampları standart bir gün.