Küçücük bir can iki gündür kalbimi acıtıyor.. Erin’in dört balığı vardı, ben “yem verirsin olur işte” mantığı ile kendilerine bakarken iki tanesini kaybettik. Olay anında yanlarında olmadığımızdan mı bilemedim hiç etkilenmedim. Son iki gündür bir tanesi ters dönüp duruyor, ben çeviriyorum yine dönüyor, akvaryumdaki diğer arkadaşı – arkadaşı diyorum ilişkiye...

Bu oyun grubu fikrinin doğmasında enerjiye her zaman müteşekkir olacağımı düşünüyorum; çok güzel insanlar tanıdım ve tanımaya devam ediyorum.. Daha önce tanıştığım ama tanıma fırsatını bulamadığım Şebnem‘in arkadaşı Aslı’yı bugün güzel daveti sonucunda az da olsa tanıma fırsatım oldu.. güzel insan Şebnem güzel insan Aslı ve güzel insan ben 😀...

Günler sürekli dışarıda gezerek geçmiyor,geçemiyor;bende bir insan evladı olarak evimde oturmak istiyorum tabii.. evde kaldığımızda da bazı aktiviteler yapıyoruz. Özellikle sabah saatleri çocukların zihinlerinin en açık olduğu saat dilimi o yüzden her sabah “disiplinli aktivite” kapsamında bazı oyunlarımız oluyor. Bu şu demek her sabah 10’ar dakikadan yarım saat üç aktivite....

Dün birkaç ihtiyaç dolayısı ile I.K.E.A daydık. İşler bitince bir akşamüzeri yemeği için yemek bölümüne geçtik. Erin tabii oyun kısmında oynamak istedi. Daha önce küçük olduğu için pek yanaşmamıştım ama artık becerebilir ayakta kalmayı diye düşünüp sakınca görmedim. Çok da keyif aldı sorunda olmadı.. İki şey dikkatimi çok çekti. Birincisi:Çocuklar...

“Yağmur var İstanbuldaa” diye devam edesim geldi oysa güneş kaç derece belli değil ancak hafif ve serin esen bir rüzgar var. Erin tarafından kapıda uğurlanıp evden çıktığım bu hafta ikinci gün..çok sevecen uğurladığını söyleyemeyeceğim, anne “atta” gidince pek de mutlu olmuyor çünkü kendisi de “atta” gitmek istiyor derdi ben değilim...