Ve hatta yeni yasa gereği bu eylülde forma giyerek minicik boyuyla ilk okul sırasına oturacak! Buraya ilk yazdığım yazıya baktığımda üzerinden 6 seneden fazla geçtiğini görüyorum ama bu 6 sene nasıl geçti hiç bir fikrim yok. Zor günler, keyifli anlar, ilkler hepsi burada tarafımdan paylaşıldı ve güzel okurlar siz bana...

Anaokulu ararken neredeyse en başlarda sorduğum soruydu: “sene sonu gösterisi yapıyor musunuz? ” Elbette karşımdaki kişiler bunu istediğimi varsayarak: “tabii tabiii elbette yapıyoruz” diye cevap veriyorlardı. Bense içimden ” hmm tamam otur sıfır” diyordum. Oldum olası sevemedim şu müsamere işini..hele ki yuvalarda. Oysa ben yuvaya giderken sanırım 4-5 yaşlarında kafkas...

Benim için paskalya ya da ne olduğu çok fark etmez, eskiden beri renkli yumurtalara bayılırım! Ve bu sene oğlumla beraber yumurta boyamak varmış kısmetimde 🙂 Erin’in yuvasında da her bayramı kutluyorlar. Bu bahar 23 Nisan ile beraber bir da paskalya kutlamaları var ve bu kutlamalar dahilinde dün yuvaya yumurta boyama etkinliğine...

Sabah saat 09:57 Saray’da oturmuş omletimin ve çayımın gelmesini bekliyorum. Hayır hayır Erin annemde ya da kayın-annemlerde değil: Yuvada ve beni  öpücükler ile veda ederek yolladı kahvaltı etmeye. Donmuş bir şekilde yazıyorum bunları: bu kadar hızlı olacağını tahmin etmiyordum. Çocuğumla yaşadığımız talihsiz okul maceralarından sonra Erin’in ömrü boyu okul meselesinden...

Bir önceki yazıma gelen bir yorumu post olarak yazmak istedim çünkü gerçekten gözlerime inanamadan okudum. Ben bu konuda bilir kişi değilim sadece kendi tecrübemi ve fikrimi yazarım ve belki fikri, tecrübesi olan gibi bilgisi olan da vardır ve bir yol gösterebilir. Mesaj yazının sonunda lütfen fikri, bilgisi, tecrübesi olan varsa...