Ve sonra 4 duvar arasında zorunlu eğitiminin içinde duracaksın dedik.
Okulsuz hayatı da denedik.
Hayatın okul olmadığı yerde okulsuz hayat sürmedi.Geri döndük. Özeli de devleti de denedik.

Senesinde kısmetse yani bu sene sonunda zorunlu eğitimini bitirmiş olacak. Dar geldi 4 duvar arasına sıkışmış, balıkların uçması, tavşanların yüzmesi, kuşların zıplaması gereken öğretim.

//Eğitim diyemeyeceğim sadece öğretim demem bilerek. // İstisna öğretmenler bunu bozamıyor ne yazık ki ve hepi topu 12 sene içinde 4 isim var aklımda sadece öğretmelik yapmayan //

Çok şey var yazmak istediğim ki çoğunu siz de bilirsiniz. Şimdi değil. Vakti gelecek.

Ve bu uçurumlar hayatında hep olacak.
Bu taşlara basıp geçebileceği, oyunu akılcı hamleler ile oynayacağı kalp gücünü toprağına döktüğümüze inanıyorum, inşallah.

Yaptığımızı bozmasınlar yeterdi, bozamadılar!

Nil’in şarkısında dediği gibi
Karanlıktan gelicekler
Önünde dikilecekler
Sarı sarı, dişleri olucak
Sivri pençeleri olucak
Yakalayacak sanıcaksın
Ama hep sen kazanıcaksın
Ben sana, koşmayı öğreticem
Içinden gülmeyi öğreticem.

İmza. Zaten sıraya giren çocukları sırada tutmak kolay. Sıranın dışındakiler için yöntem üretmeyi beceremeyen sisteme saydırmadan nefesini tutmuş, bitiş çizgisinin ipini göğüslemeyi bekleyen ana.

Fotoğraflara bakalım, içimiz açılsın, ferahlasın kalbimiz.