Bugün Pazar 1 Nisan.. Herşey şaka gibi .. biri çıkıp “1 nisaaannn” diye bağıracak sanki ama değil .. herşey tüm çıplaklığı ve gerçekliği ile iki kolumun arasında..9 ay tatilmiş haberim yokmuş 🙂
Alpay bana dün hamile olmak daha kolaydı değil mi diye sordu evet daha kolaydı çünkü bebeğimi herşeyden koruyabiliyordum şimdi herşeyden koruyamıyorum. Göbek bağı düşmüyor korkuyorum, yüzünde sivilceler çıkıyor korkuyorum, gazı oluyor ağlıyor korkuyorum ve ne yapacağımı çoğu zaman bilmiyorum Şimdi ben bunları yazıyorum yine sevdiğim insanları ağlatıyorum ama ben hep ağlıyorum ve bu ne zaman geçecek bilmiyorum. Yazmak ve hiç durmamak istiyorum oysa ki gerçek tam tersi;moralim çok yukarılarda üstelik dün geceyi ilk defa anne baba ve bebek olarak yalnız geçirmeyi başarıyla atlattığımız bu pazar sabahında.
Şimdi sol yanımdaki koltukta gözlerini kırpıştıran bir Erin ve derin uykuya dalmamak için çaba sarf eden bir Alpay baba var. Yarım ayımız bitti bile, su gibi akıyor saatler, günler ve haftalar sanki..ve bir gün bakacağım ki 15 sene bitmiş değil 15 gün.