Bugün bana sarıl anne diyorsun uyurken.. okuldan aldığımda ilk cümlen ” biliyor musun arkadaşım söyledi bugün okula gaz bombası atılmış” diyorsun, “portakal gazı çok kötü portakal kokuyormuş” diyerek gülüyorsun; portakal gazını kışın yediğimiz meyve zannederek belki de, son bir iki gündür farkındayım hep üçümüz birlikte kalalım istiyorsun..
o kocaman kalbinde neler yaşıyorsun şimdi bilmiyoruz ama bu daha başlangıç..

korkma demek isterim ama biliyorum korkuyorsun, hepimiz endişeliyiz ve taşıdığımız bu endişeyi sen bir hortum gibi emiyorsun ama umutluyuz da aynı zamanda, koca bir yürek olduk DİREN GEZİ diyoruz, milletçe!
Bu umudu da emdiğini biliyorum.

Neden parktasın diye sordular bana geçen gün; uzun uzun maddeleri yazmaya gerek yok, kısaca oğlum için diyebildim, oğullarımız için kızlarımız için diyebildim.

Uzun uzun direnişi yazmayacağım sana ayırdığım bu sayfaya; torunlarına gösterebileceğin bir elle tutulur bir kitap hazırlayacağım ama merak etme.

İleride büyüdüğünde “bende oradaydım” diyeceksin..

parklarda eskisi gibi meyva ağaçları olacak günler gelecek ..

sen 6 yaşındayken kendi ellerinle yazdığın o pankartı açtığın için gelecek ..