Atlı spor mu olurmuş diyeceğim.. bir kısım olur diye diklenecek bir kısım olmaz diye.. iki arada bir durum işte..
İnsanların diğer canlıları oyuncağı gibi kullanmasına gönlüm razı değil amma fekat bu insan oğlu kendi türünü bile kullanırken diğer canlılara bulaşmamasını istemek nasıl bir durum kalıyor kestiremiyorum.
Hayatımdaki etikleri bir kenara koyup biraz eğlenceli vakit geçirmek istedim oğlumla ve arkadaşlarıyla.. kalktık gittik bu sefer karşı koymadan atlı spor kulübüne. Yunusları da seyretmeye gitmemişydik eninde sonunda.. bu da oluversindi naapalım.. şehirde yaşadığımız sürece bu kurallara ayak uydurabiliriz bazen.. şehirden çıkıp gittiğimizde (inşallah) hepsi değişecek ya.. şimdilik dursun bakalım.. sabır herşeyin ötesi..konu başlığını aştım galiba biraz.
Değişik bir tecrübe oldu..
Erin iki turdan sonra ” inicem” dedi.. onun turunu attan inmak istemeyen Kerem tamamladı.. at demeyeyim şuncacıklara.. küçük middilliler işte.. sevimli Capuccino ve Wanda erinin deyimiyle ” Manda“.
bizimkiler binsin diye ağızlarına taktıkları ( gem miydi ??!!) o demir şey yüzünden minicikler verdiğimiz havuçları yemekte güçlük çekiyorlardı, benim tek hatırladığım bu!!
BEN: “Erin sevdin mi bitanem atları ??”
ERİN: ” Sevidim”
BEN: “Bir daha binecek misin? ”
ERİN: ” Binmem!!”
BEN //içses//: anlaştık bitanem anlaştık 😉
akşam aynı diyalog
BEN: “Erin sevdin mi bitanem atları ??”
ERİN: ” Sevidim”
BEN: “Bir daha binecek misin?”
ERİN: ” Tamam!!”
BEN //içses//: her an herşey değişebilir !!
Bu kadar kötüleme gibi görünen bir yazının nasıl aktivite önerisi olduğuna şaşıyorum.. ama olabilir.. güzel bir havada büyük atları sevmek, havuç vermek, küçük bir tur atmak için neden olmasın..
Ben ki koca anne olmuşum havucu verirken ata biraz ürktüm.. herşeye dokunmasını bilmek lazım ya.. denemekte fayda var.
Comments(4)
Archi*Sugar says:
4 Nisan 2009 at 00:41Defne 1 senedir zevkle biniyor ata. Bir hayvanla iletisime gecilen tek spor aslinda bu ve cocuklar icin inanilmaz zevkle olabiliyor. Ozellikle Isvicre’de bindigi yerde oncesinde atin bakimini da cocuklara yaptiriyorlar. O surede ikisinin arasindaki iletisimi izlemek oyle zevkli ki.
AyçA says:
4 Nisan 2009 at 12:07Bakalım bir daha giderim dedi sorduğumda.. belki hoşuna gider :=)
İİlla bizim yaptığımız sporları yapacak diye bir kaide yok ya :=))
sebnem says:
4 Nisan 2009 at 13:38Aycacım bence sirkteki hayvanlarla ata binmeyi aynı kefeye koymamak gerekiyor.sirkteki hayvanlara o numaraları öğrenmeleri için işkence bile yapıyorlar oysaki atlara-bıldıgım kadarıyla-yapılan bir işkence yok.tabii ki özgür değiller .inekler ve tavuklar da özgür değil nihayetinde(süt-yumurta vs gibi yararlanıyoruz onlardan da)
ayrıca atlar cocuklarla muthiş bir iletişim içinde oluyorlar.bizim aktivitemiz çok komık ve basit olsa da tanıdıgım cok fazla cocuk var atları olan ve onlara bakmaktan muthıs zevk alan..konuyu cok dağıtmayayım yazarken tuhaf bır sonuc cıkmasın ıstıyorum…
ben de yunusları fok balıklarını izlediğimde ınsanlıgımdan utanmıstım bır de oglumu goturdum izletmeye diye..ama atlarla ilgili hiç bu düşünce gelmemişti aklıma aslına bakarsan…herhalde insan kendı kabulunde olunca tuhaf karşılamıyor ya da istisna gecebılıyor ama kabulunde olmayınca reddedebılıyor…
AyçA says:
4 Nisan 2009 at 21:27Aslında benim ata binmek denince belgrad ormanındaki zayıflıktan güçsüzlükten adım atacak hali kalmamış ama sahiplerince para kazanmak için kullanılan ya da tatil yörelerinde turistleri gezdirmek için kullanılan atlar ya da bunun gibi durumlar…geliyor..
Belki de bu bakımdan ben biraz tedirgin yaklaşıyor olabilirim..
Atlı spor kulubünde eziyet etmediklerini tahmin ediyorum .. hatta iyi bile bakıyorlar eminim.. ama diğer tarafta aynı sirk hayvanları gibi eziyet görmediklerini düşünmüyorum..
Ama sanki ben gidip ata binersem bu durumları destekliyormuşum gibi geliyor..
Çocukların yine çocuk ve hayvanla büyümesi taraftarıyım.. hatta Erin köpeğimizle (teyzesinin) bir arada alt üst yaşıyor ama ben iyine de ısrarla evime köpek kedi almam işte bir tek balığımız var..hayvanları doğal ortamlarından koparmayı ben doğru bulmuyorum..ne zaman ki doğal ortamında yaşatabileceğim bir yere gideceğim o zaman kedim de köpeğimde atım da olabilir beraber yaşayabilirim..neyse konu derin içine girmeyeceğim …sadece ata binmek bana en başta yazdıklarımı hissettirdi yoksa insan psikolojisi üzerindeki etkilerini ya da hatta tedavi edici etkilerini reddetmem mümkün değil atların, yunusların, köpeklerin…
Bu arada ben kabulümde olmasa da reddetmedim 😉 belki oğlumun kabulünde olabilir değil mi ??:=)