Güne çok erken başlıyorum, uyku tutmuyor sabahlari, bir an önce kalkıp yaşama karışmak var içimde. Bu bu döneme ait değil son 3 yıldır kuşlar bile uyanmadan kalkıp sessizliği dinlerim lakin bugünlerde gün nasıl olacak merakıyla uyanıyorum. Bir kere haberlere bakıp bir daha bakmıyorum. Sevdiceklerimin iyi olduğunu duyup günlük rutine geçiyorum. İşte dersler yemek ev işleri yavaştan bahçe işleri. Önümüz yaz en azından yaz gıdasını üretmeyi öğrendim süreç uzarsa gıdamız olur diyerek tırmığı sürüyorum toprağa. Korkuyorum. Haberlere bakmıyorum. Whatsapp grupları ya da bireysel haber ağı izin vermiyor. Tırmığı sürüyorum toprağa. Tohumları atıyorum. Tutkun ol diye dua ediyorum.

Korkuyorum. Çok derinden bir yerden geliyor çocuğumu besleyemezsem korkusu. Bana ait değil biliyorum. Haberlere bakmıyorum. WhatsApp’a da bakmıyorum. Gruplardan çıkıyorum. Online meditasyon yoga ya da bir sürü sunulan seçeneğe katılmıyorum_ ki hepsi çok değerli,herkesin vaktine teşekkür ediyorum_. 2-3-5 bende kapılıp yaptım, şimdi yapmayı hissetmiyorum. Biraz uzak kalmak, bana ait olmayan bu çok derin katmandan gelen duyguyu tanımak, biraz demlenmek, tefekküre dalmak istiyorum. Salgından önce bu kadar sosyal değildim şimdi önceki sosyallik dereceme geri gelmek istiyorum.
Şimdi ve burada, yaşamayı seçtiğimiz hayatta, baharı kaçırmamak için bir alanım varken henüz ve hala,
“Baharın sessizce geçip gitmesine izin vermeyelim” demişti dun @beste_bonnard baharın geçip gitmesine sessizce izin vermeyeceğim. Hikayelerimde baharı taşıyacağım şimdi buraya ulaşmak konusunda sınırları olanlara, kokusu gönderemem ama hissini belki. Bir süre baharı yaşamayı seçiyorum
.
Sağlıkçılar için, yiyecek yemeği olmayanlar için, bu savaşta yaşamını yitirenler için, bu savaşta biz evde kalalım diye sokaklarda hizmet verenler için,herşeyin geçeceği umudu için dua edelim, elimizde bundan başka birşey yok. Olacak olan oluyor.
Sağlıkla kalın
İyi olun
Güvende olun