Bu Erin’in ilk bayramı.. bundan mütevellit sabah erken kalkılıp- ki 7 de askeriz her zaman 🙂 – Erin’ kahvaltı ettirilip, bayramlıklar giydirilip “amaaann trafiğe kalmayalım” endişeleri, geçen seneki bayram trafiği tecrübesinden kaynaklı kaygılar ile sokaklara döküldük.. neyse ki bayram sabahı saat 8 de sokaklar henüz bayram namazından dönenler bir de...

Son haftamız biraz yorgun hasta ve de yorucu geçti.. bütün haftayı evde geçirdik.. haftasonu ise anneannemiz ofisteki oyun bahçesinin minderlerini yapmak üzere ve de pek tabii Erin’i görmek üzere bize geldi.. Alpay ve annem cumartesiyi Düşkuyusunda geçirdi biz evde ama bu sefer bütün gün Ebru bizdeydi. Aslında sabahtan yine hastaneye gitmek...

Erin bugün Alpay’ın suratına bakıp BABA dedi!!.. şimdi sabahları uyanınca Alpay yoksa baba baba diye dolanıyor.. gün içerisinde hiç demiyor Alpay eve gelince BABA diyor eğer içerideyse babababa diyerek O’nun olduğu tarafa gitmeye çalışıyor…!!…

Daha iyi Erin bu gece.. gündüzü biraz sıkıntılı geçirdik.. ben dün gece acilde tam ölçek Ibufen verildi diye sabah da aynen verdim.. çok korktum.. anlatacak kelime bile bulamıyorum bembeyaz bir surat 34 derece vücut ısısı ve de sağa sola savrulup durduğu yerde duramayan, bebekliğinde bile duymadığım bir ağlama ile yaklaşık...

Boğazımızı kargalar gıdıklamış, mikroplar oraya yerleşmiş.. bizim de bir antibiyotiğimiz oldu ilkinden .. Akşam üzeri yediklerini öğürmesinden anladım aslında boğazında birşeyler olduğunu akşam da Alpay gelince topladık Erin’i acile.. Çok tatlı bir çocuk doktoru hemen imdadımıza yetişti ve teşhisi koydu.. “boğazı feci bir de akıntısı var” bir de soru ekledi:...