Sonunda ele geçirdi. Yemek yapmamı fırsat bilip sandalyeye çıkıp aynı benim gibi lapotopumu kullanıyor. Kendi fotoğraflarını görüp” ENİN hiiii ayyy” yapıyor..dahası yemek masasının sandalyesine çıkıp oradan masanın üzerine oturup bulduğu dergileri karıştırıyor..tırmanma devri hoşgeldin 🙂
Bu çocuk ya tır şöförü olup uzak yol kaptanlığı yapacak ya bahçıvan olacak bütün gün çiçek sulasa artan vakitlerinde de direksiyon sallasa hiç sesi çıkmaz. . Artık sabahları ya da akşamüzeri ofise yürümelerimizde araba ya da sırt çantası almadan çıkıyoruz, alsak da Erin yürümek istiyor. Sabahları alışverişimizi yapıp torbalar elimizde...
Tarih:12-13 Temmuz Katılımcılar: Alpay Oğuş, Ayça Oğuş, Bora Özkoca, Erin Oğuş , Kaan Kurt Sanırım çok uzun süredir faaliyet raporu yazmıyorum hatta öyle ki son yazdığımda biri bana “bir sonrakinin katılımcılarının içine bir de oğlunuzun adını yazacaksınız” deseydi bir kahkaha atardım.. bir daha düşünmek lazım büyük konuşmadan önce. Sabah saat...
“Yağmur var İstanbuldaa” diye devam edesim geldi oysa güneş kaç derece belli değil ancak hafif ve serin esen bir rüzgar var. Erin tarafından kapıda uğurlanıp evden çıktığım bu hafta ikinci gün..çok sevecen uğurladığını söyleyemeyeceğim, anne “atta” gidince pek de mutlu olmuyor çünkü kendisi de “atta” gitmek istiyor derdi ben değilim...
Sıcak.. çok sıcak.. evlere sığamıyoruz.. ama ben yoruldım artık; gezmekten,tatilden.. ayıptır söylemesi!!.. evimi özledim ..çok çok..uzun süre evden ayrılınca herşey birikiyor, bir de yardımcım çalıştığı ev ahalisi ile Bodruma tatile gidince!!.. ütüsü,camları,tozu v.s birikiyor: evime dönmek, düzenime kavuşmak, kafamda biriken iş kaygılarımı sıraya sokmak istiyorum..şimdi evimdeyim..iki günde ancak toparlandım, Erin’i...