Bir süredir ( anneler gününden beri yani aslında sadece 11 gündür ki bu yazı ne zaman biter onu da bilmiyorum) yazmıyorum. En baş neden: canım istemiyor..daha sonra yoğunluk..işlerin artması (çok şükür)..bu yoğunlukta Erin’e eskisi kadar vakit ayırıp da birşeyler paylaşamanın kızgınlığı..panik yok yetişir ilkesini benimseyememiş olmam.. bilgisayarımın bozulması ve bir...
– Alimmiyim? – Gidimmiyim?? -Yapimmiyim? -İçimmiyim? Alabilir miyim?? – Gidebilir miyim? – Yapabilir miyim? – İçebilir miyim?? – İçicemdi – Çıkıcamdı – Yapıcamdı – Gidicemdi İçecektim – Çıkacaktım – Yapacaktım – Gidecektim.. Ben bügün parka gidicemdi kepçe alıcamdı kumları foşur foşur böööle doldurucamdı sonra boşaltıcam!! Anahtarı takıcam tangır mıngır açıcam...
Terörün başındayım!! Bana olmaz.. nasıl davranırsan öyle cevap alırsın.. benim çocuğum uysal.. kitaplarda yazıyor diye bizde de olacak değil ya.. en kötü sakin atlatırız di mi canım..
Hergün yeni cümleler hayatımızda artık.. birçoğu kafadan silinip gidiyor ..işte silinmeden bazıları: —————————————- – anneanne seni çöpe atıcam!!!– – büyük çöp arabası gelsin.. – ben çöp arabası olucam.. – ben çöpçü olucam!! Sanırım gelecek hayalleri içerisinde yer almış durumda :=) —————————————— – annemu senin karnında bebek var mı?? !!!! ——————————————...
Doğumgünlerini severim ancak kutlamayı değil.. yok kutlamayı da severim ancak her sene değil.. her sene de kutlayabilirim ama bilindik şekilde olmazsa.. alternatif herşeye varım.. yeter ki yıllardır yaptığımızdan farklı birşeyler olsun.. Büyük doğumgünleri genelde artık fix menü hesabından gidiyor, haz etmiyorum, katılmıyorum, asilik yapıyorum!! .. küçüklere bakınca evde ya da...