Ben 4,5 yaşındaydım, Erin kadar işte.. o zamanlar televizyonda bir okuma yazma programı vardı. Onu seyrede seyrede öğrenmişim yazmayı! Okula başladığımda ki bir sene erken başladım yazmayı biliyordum ve çok sıkıcıydı ilk zamanlar benim için. Sayfalarca çizgiler çizmek, S çizmek v.s v.s.. Bu tecrübemle Erin’in yazı yazması ya da harfleri...
Yazmayayım diyordum da vınn geçince elime yine dayanamadım. Ancak not düşülmesi gereken önemli bir konu var: Erin artık denizde kolluk kullanmadan bildiğin yüzüyor sayın okur! Gözlerime inanamadım. Çocuk boşuna bağırınmıyormuş “gel anne seyret ben nasıl yüzüyorum” diye. Öyle konuya pat diye girdim ama henüz tatile pat diye giremedik. Önce planlandığı...
Anaokulu ararken neredeyse en başlarda sorduğum soruydu: “sene sonu gösterisi yapıyor musunuz? ” Elbette karşımdaki kişiler bunu istediğimi varsayarak: “tabii tabiii elbette yapıyoruz” diye cevap veriyorlardı. Bense içimden ” hmm tamam otur sıfır” diyordum. Oldum olası sevemedim şu müsamere işini..hele ki yuvalarda. Oysa ben yuvaya giderken sanırım 4-5 yaşlarında kafkas...
Sen kitap okuyorsun ya.. hah işte uykun gelirse kitabı kapatırken bunu arasına koy sonra uykun bitince yine kitabı açtığında nereden kaldığına emin olursun annem benim.. sen ne zaman büyüdün de bana okuldan anneler günü hediyeleri getirmeye başladın ki ? ..bakıp bakıp gözlerim doluyor .. annem benim.. ben sadece seninle kağıtta...