4. sınıftaydım, babam sınıfa girdi, yanıma geldi, başımı kollarımın üstüne koymuş sırama kapanmıştım: çok üzgündüm! Başımı kaldırıp: “baba lütfen ama” dediğimi bugün bile hatırlıyorum. “Hayır olmaz” demişti. 23 Nisan gösterilerine katılmama izin vermiyordu! Hiç bir zaman anlamadım, hala bugün bile! Oysa ki yuvadaki folklör kıyafetlerimi o yaşımda uzun zamanlar evde...
1 —2 —3 — 4 — 5 ve şimdi de 6 bitti! aslında neredeyse 7 sene değil mi ? …:=) _ Ben hiç uçağa binmedim anne ..demiştin. Ben de bir hediye yapmak istedim, uçağa atlayıp arkadaşlarınla Bodrum’a gidip orada doğum gününü kutlayacaktık. Baba kişin _ Bensiz olacak yani bu doğum günü dedi.. Olmadı.. Bodrumda kasırga koptu, bizim uçak...
Sabah saat 5 buçuk..üzerim de bir hafiflik ..uyandım. Biraz evi topladım birikmiş enerjimle ve bulaşık makinesini yerleştirdim sonra biraz da kitap okudum kendi kendimle. Yeni bitirdiğim Ece Temelkuran’ın ikinci yarısı kitabı..arada elim yine ona gidiyor açıyorum bir sayfa rastgele ve yine bu çıkıyor karşıma, durup durup bu sayfa çıkıyor! “kimin...
Uzun bir ara verdim yine.. ama geldim! Önemli günleri yazmadan olmaz ki .. 5,5 için çok erken derken biz bu hafta 1.sınıfın ilk dönemini bitiriyoruz bile! zamanı tutabilene aşk olsun! Daha dün doğmuştu bu çocuk şimdi “Akdeniz Karadeniz karneleri isteriz” tadında günlerine geldik! Gönül isterdi gitsin kendisi alsın karnesini ama...
