Geçen sene bir yazı yazmıştım Dengem diye ve demiştim ki :”artık bir ortam olmadığı ya çok fazla ya çok az olayının benim doğal dengem olduğu, illa denge denen şeyin tam ortası olmadığı fikrine teslim oluyor ve “evet ben buyum canım ben” diyerek kendimi sarıp sarmalıyorum.”
Bu sene yaşadıklarım üzerine içeride dengelerin darman duman olmasını dile getirdim hep. Yine dengesizlik de bir dengedir diyerek başka bir yazıya imza attım.
Bu sırada karşıma denge ve uyum ile ilgili aşağıda paylaşacağım yazı karşıma çıktı. Daha da güzel anlatamazdı. Marifet denge değilmiş Hakikat uyummuş. dengede durmak sabit kalmak demekmiş. Odağın tek bir noktada, yere bas Allah bas it kendini yukarı demekmiş. İlla bir direnç uygulamak gerek denge için. Oysa uyum eforsuz bir eylem. Oyy aydınlandım ben ya hu!
Yiny Yang dengeyi mi uyumu mu temsil eder?
Fark nedir ki?
Kelime anlamı bakımından incelediğimizde uyum; bir tür karşılıklı anlaşmayı ifade ederken, denge ise; bir tür eşitlikten bahseder.
Var oluşta ve doğanın akışında hiçbir şey uzun süre eşit kalmaz, bu nedenle de doğadaki ahenk denge değil uyumdur. Yani gece ve gündüzün eş değer olduğu an çok kısayken, bir gece bir gündüz olacak şekilde bir döngü ve uyum ebedidir. Tüm yıl kış olamayacağı gibi tüm yıl yaz da olamaz.
Aynı şekilde insan yaşamı ve sağlığında da mutlaka iniş çıkışlar olacaktır. Doğrusal bir gidişat doğal dışıdır ve direnç unsurudur.
Bu nedenle de Çin Tıbbı’nın tavsiye ettiği sağlık ve huzur yolu dengeden değil uyumdan geçer. Yani iyilik, mükemmeliğin bir sonucu değil, kusurların birbirinin tamamlayıcısı olmasına izin verilen esnek ve eforsuz bir var oluş biçimidir.
Çin Tıbbı’nda bedensel olarak da duygusal olarak da iniş çıkışlar doğaldır ve olmalıdır, ancak yönetilmesi gereken bu iniş çıkışların doğru zaman ve ölçüde olmasıdır.
Böylece içimiz ve dışımız, maddemiz ve manamız, bi’ biri bi’ diğeri baskın çıkacak şekilde doğal bir uyum halinde sürer. Sağlığın da tanımı tam olarak budur.
Denge sabit, uyum akıcıdır. En basit şekilde yürümek eylemine bakalım. İki ayağı da yere saplayıp dengede durabilirsiniz. Ama ilerlemek için mutlaka bir ayaktan diğer ayağa geçene kadar, her bir adımın kalkış ve düşüşünde denge kaybını göze almak durumundayız.
Sonuç olarak:
“Denge geçici ve yapay, uyum sürdürülebilir ve doğal olandır.”
