Birlikte uyumak nedir ?
Bir anne aslan ile büyük bir yığın halince uyuyan yavrularını düşünün; sırtların üzerinde patiler, karınların üzerinde kafalar, her bir ritmik nefeste yükselip inen bedenler, huzur dolu bir sıcaklık ve dokunuş öbeğinde iç içe geçmiş bir grup.İşte birlikte uyumak budur ya da en azından bunun bir versiyonu!~ Bebeğinizle Birlikte Uyumak , Dr. James j. McKenna
Sizin çocuğunuz nerede uyuyor? demiştim bir yazımda ve bizimki hala bizimle uyuyor diye de eklemiştim! O kadar çok yorum aldı ki bu : “ah evet yalnız değilim!” diye. Erin 6 yaşında. Bebekliğinden beri bizimle birlikte uyuyor. Özel bir tercih değildi benimki hatta Erin bunu kendi seçti. Bilirsiniz doktorlar ” aman yüz üstü uyumasın” derler. Erin ise doğduğu günden beri sırt üstü uyuyamadı hiç. Korkumdan odasına bir kamera sistemi yerleştirmiştik ve gündüzleri takip edebilmek için televizyondan ara ara izliyordum hatta kamera görüntüyü bilgisayarıma da basıyordu böylece çok rahat gözüm üzerindeydi ama gece olduğunda yan yastığını kullanarak yatıyordum ve sabaha kadar sesi geliyordu bana. Sabah saat 5 gibi yatağa alıyordum çünkü gece boyunca o kadar minik bir bebeği ezmekten korkuyordum . Gerçekten ilk 1 ay bu şekilde geçti. Yatağıma almıyordum ama yanımda bir yatakta yatıyordu sabaha karşı ortamıza dahil oluyordu. Büyüdükçe gece uykusuna geçtiği andan itibaren bizimle uyumaya başladı çünkü emzirme sırasında uyanmalar, odasında uyutma çabalarım sırasında ikimizi de çok yoruyordu. Ne zaman yanıma sürekli almaya karar verdim sabaha kadar emzirmek benim için sorun olmaktan çıktı. Hatta Aslı’nın bununla ilgili çok da güzel bir yazısı var okuyun derim. Yazıda bulamadım belki de yorumlardaydı ya da başka bir yerde okudum hatırlayamıyorum, geceyi emzirirken beraber geçirmekle ilgili. Erin’i çevresel duyumlar ve baskılar ile odasında uyutmaya çalıştığım 4. ay itibariyle, her gece gecede bilmem kaç kere uyanmak, odasına gitmek emzirmek ve tekrar odama dönmek benim tüm uyku kalitemi alt üst etmişti. Ertesi sabah kabus gibi başlıyordu. Daha sonra yanıma almaya karar verdim böylece emmesi gerektiğinde farkında bile olmadan emzirip ve yine farkında bile olmadan uykuya dalıyordum. Bununla ilgili kaynak vermeyi çok istesem de nerede okuduğumu hatırlamadığım için yapamıyorum ancak özetle şöyle : Anne ve bebeğin gece boyunca uyku ritmleri birlikte ilerliyor böylece bebek emmek için uyanmaya hazırlandığında anne de derin uykusundan çıkmaya başlıyor ve bu senkronize bir şekilde devam ediyor. Ayrı odada olduğunda anne bebeğin uykusu hafiflediğinde hala derin uykuda olduğundan uyanmak çok zor oluyor ve uyandığında da tekrar uykuya geri dönüş zorlaşıyor ve bahsettiğim kabus sabahlar ortaya çıkıyor. Oysa ben aynı yatakta emzirdiğim zamanlar büyük bir uyum içerisinde ilerledi yaşam ve korkma sevgili okur emzirme seansları bittiğinde yani Erin 2 yaşına geldiğinde yatağında uykuya dalmayı da öğrendi. Bu böyle doğal bir akış oldu. 2 yaşından sonra da gece uykularına kendi yatağında geçiş yaptı ama yine gecenin ortasında kalktı yanımıza geldi.
Kendi odasında bir başına uyumaya bırakılmış bir bebek görüntüsü, sadece yaklaşık son yüzyılda ve sanayileşmiş Batı toplumlarında görülen bir olgudur.! ~ Bebeğinizle Birlikte Uyumak , Dr. James j. McKenna
Şimdi 6 yaşına geliyor. Kapısını kapatıp ” burası benim odam hıh!” diyeceği zamanlar yaklaşıyor o yüzden ben hala sabaha karşı yanımıza geliyor olmasının, sabahları eli yüzümde uyanmanın, ya da yanımıza yattığında bacaklarını üstüme doğru uzatmasıyla hafifçe uykumu aralamasının ne kadar değerli olduğunu düşünüp keyfini çıkartmaya çalışıyorum. Uyandığı zaman sarılıp gözümün içine bakmasını sanırım bir iki yıla bulamayacağım!. Evet bazen uykumun içinde bağırıyorum ” offf çek şu ayaklarını” diye itiraf edeyim ama sonra pişman oluyorum çünkü zaten o ayaklar biraz daha büyüdüğünde benim üzerimde olmayacaklar. Evet kendimden bahsettikten sonra şimdi artık Gün Yayıncılıktan çıkan “Bebeğinizle Birlikte Uyumak ” kitabından bahsedeyim. Dün elime geçti kitap, gece bir solukta yarıladım bile.
Her zaman doğaya bakın diye eklerim ya kitapta bir bölüm “Hayvanlar bunu nasıl yapıyor” başlığı altında!
Yuvalı tür denilen bazı memeli hayvanlar, bebekleri küçükken, süt üretmek ve hayatta kalabilmek için avlanmaya giderler. Bu sürede bebeklerini güvenli bir yuvada bırakırlar. Bu hayvanların bebekleri anneleri gittiğinde ağlamaz çünkü ağlamaları durumunda yırtıcı hayvanlar bunu duyacaktır ama asıl neden annelerinin sütlerinin çok yağlı olmasıdır. Mesela balinalar, geyikler, ancak maymunlar, insansı maymunlar ve insanlar gibi primat memeliler taşıyan tür olarak adlandırılır. Bizim sütümüzün içeriği su ve şekerdir ve yuvalı hayvanların sütüne göre daha az yağlıdır bu yüzden primat memeliler beslendikten 1-2 saat sonra tekrar beslenme ihtiyacı hissedeler. Bu sık emzirilme ihtiyacı primat yavruların annelerinin yakınında kalmaları ihtiyacını ortaya çıkartır.
Vayy!! Başka sözüm yok.
Kitabın kapağında Erin ve benim fotoğrafım var. Instagramda #cocuguileuyuyananneler ya da #cocuguylauyuyananneler hashtagini de kullanarak kendi fotoğraflarınızı paylaşabilirsiniz:) Biz Çocuğu ile uyuyan anneler öyle yapıyoruz.
Bu yazıyı twitterda RT eden veya facebookta paylaşan iki kişiye bu kitap hediye. Ayrıca Filozof Bebek kitabından bir adet hediye edeceğim bunun için yazının altına Filozof Bebek diye yorum bırakmanız yeterli 🙂
Teşekkürler Gün Yayıncılık bu harika bilgileri bizlerle paylaştınız için 🙂
Comments(34)
Ecehan Koc says:
23 Kasım 2012 at 14:08Filozof Bebek:)
gokce atli ariogul says:
23 Kasım 2012 at 14:22Filozof bebek.. 🙂
zeynep says:
23 Kasım 2012 at 14:59kocanızla sevişmek için de başka odaya gitmeniz icap ediyordur sanırım…
Ayça Oğuş says:
23 Kasım 2012 at 15:05Bu kadar özel bir konuya bu şekilde yaklaşan bir yorumu yayınlayıp yayınlamamayı iki saniye kadar düşündüm açıkçası!
nedense birlikte uyuyoruz deyince herkesin ortak merakı da bu konu oluyor kimse de sizin kadar açık sormuyor ben de şunu merak ediyorum :siz kocanızla bir tek yatak odanızda mı sevişiyorsunuz ? 🙂
Ülay says:
23 Kasım 2012 at 15:28Ahhh biz de cok benzer durumdayiz buyuk bebegimle, uzun sure ortamizda uyuduktan sonra 1 yasindan itibaren kendi yataginda gece uykusuna gecmeye basladi, fakat gecenin bir yarisi yine yatagimiza geliyor. Simdi bi bebegim daha oldu, o garibim de yatagimizin yanindaki park yatakta yatiyor mecburen, ona cok uzuluyorum iste, nasil yapacagiz bilmem 🙁
Ayça Oğuş says:
23 Kasım 2012 at 15:36Bence aynı yatak şart değil kitapta da bunu açıklıyor uzun uzun ve birlikte uyuma önerileri var. Aynı oda da yeterli gibi sanki 🙂 yakın kalmak ama kitapta kol mesafesi diyor park yatağı yanınıza çekebilirsin çok yakınına 🙂 o büyük kızını da öperim ben bayılıyorum kendisine 🙂
Ülay says:
24 Kasım 2012 at 04:31Cok tesekkurler operim tabii :))) artik o sekilde olacak herhalde mecburen
Hatice Kilimci says:
23 Kasım 2012 at 15:35Filozof Bebek’i istiyorum ben de 🙂 Benim oğlum da 6 yaşında ve biz de birlikte uyuyoruz,bizim yatağımızdaysak sabaha kadar (o zaman eşim kaçıyor 🙂 ,onun yatağında uyuduysak ben kalkıp kendi yatağımıza geçiyorum ..Ben de çok seviyorum onunla uyumayı 🙂
Ayça Oğuş says:
23 Kasım 2012 at 15:40gözümde canlandı bu döngü birden gülümsedim:) ben seviyorum bu gece döngüsünü 🙂
gamze cihan gökyıldız says:
23 Kasım 2012 at 16:21ay yalnız olmadıgımı bılmek benı cok mutlu ettı bende 20 <ylık oglumla beraber uyuyorum, 2 yas ıtıbarıyle gecırsem dıyorum ama ıstedıgı zaman bızım yanımıza gelmekte ozgur olarak :)) Filozof bebek kitabım olsa da okusam dıyorum bı de:)))
Ercan says:
23 Kasım 2012 at 16:232 aylık oğlumuz kendi odasında ve yatağında uyumaya başladı. Alarmdan önce, eşim oğlumuzu yanıma yatırıyor. Sabahları nefesiyle uyandığımda bir baba olarak annesini kıskanıyorum. İşe gitmek çok zooooor.
meral says:
23 Kasım 2012 at 17:55bizde 3 yıldır birlikte uyuyanlardanız ve boyle mutluyuz:)FİLOZOF BEBEK…
Nazan Demiryurek says:
23 Kasım 2012 at 18:27Benim hislerime tercuman oldunuz desem! Benim oglum da 3,5 yasinda ve sizinki ile ayni asamalardan gectik uyuma sekli konusunda. Simdi de kendi yataginda uykuya geciyor ve Erin gibi sabaha karsi yanimiza geliyor. Sessiz sessiz yatagin bir kosesine yatiyor 🙂 Bu rahatligina bayiliyorum :)) Bazen tabi bana da geliyorlar, eli surekli dudagimda olunca! Ama ben de bu durumdan sikayetci olmayanlardanim. Cunku sabah gozumu actigimda ‘gunaydin annecii’ dedigi an ben bitiyorum… 🙂
Pınar says:
23 Kasım 2012 at 18:40FİLOZOF BEBEK..
Ayrıca biz de 6 aylık bebeğimizle birlikte uyuyoruz. Küçücük bedenine aldanmayın 2 kişilik yer kaplıyor 🙂 Önce kendi yatağına yatırıyoruz (Hani şu anne-babanın yatağıyla birleşik olan beşiklerden) Ama o bile yetmiyor bana,gece ortamıza alıyoruz. Sabaha kadar yanıbaşında, ayak ucunda, sağında solunda dönüp duruyorum işte. Anlayacağınız sadece babanın yeri sabit 🙂
Buarada Attachment Parenting ile çok kısa bir süre önce tanıştım. İyiki çok geç kalmamışım. Zaten bunları yapıyordum ben ama şimdi sizin sayenizde, yazılarınız sayesinde yargılayanlara geçerli cevaplar verebiliorum. İyiki varsınız sevgiler.
Not: “DOĞAL EBEVEYNLİK” kitabını arıyorum da bulamadım. Daha doğrusu vakit bulupta çok arayamadım sadece 2tane kitapçıya bakabildim. Elinizde varsa çok istiyorum okumayı.
SEVGİLer..
Gamze says:
25 Kasım 2012 at 02:06Kitapyurdu.com dan almıştım ben bibakin isterseniz..
Cicek says:
23 Kasım 2012 at 19:42Bu yaziyi acaba ben mi yazdim diye dusundum bir an birebir tercuman olmussunuz hislerime.. 🙂
beyza says:
23 Kasım 2012 at 20:46Bizde bebekliği boyunca aynı oda ayrı yatak(prensipte tabii) durumunu tercih etmiştik ama 2 yaşından sonra O bizim yatağımıza kalıcı olarak temel attı. Şu anda 4 yaşında hâlâ beraber uyanıyoruz. Bazen düşünüyorum iyiki ‘iyi bigi’ tuzağına düşmeyip durumu kendi gidişatına bırakmışız, bütün duygusal ihtiyaçlarını karşılamaya çalışıyoruzda bunumu esirgeyeceğiz ”akşam uyurken, gece uyandığımda ve sabah kalktığımda sırtımı okşamanızı istiyorum” diyen bir çocuktan, mutluyuz…
Ayse says:
24 Kasım 2012 at 18:44Sevgili Ayca,
Oncelikle siten icin seni kutluyorum. Ben yaklasik 4 haftadir girmeye calisiyorum. Ellerinize saglik. Cocularinizla doya doya uyuyun. En guzel gunler sonra buyuyorlar, ve ogunler sizde guzel ani olarak kaliyor. Sevgiler,
eda says:
26 Kasım 2012 at 04:05Selam,
Benim merak ettiğim şey sizin için çok anlamsız gelebilir ama bu kitaplardaki Türkçe’yi nasıl anlayabiliyorsunuz? Filozof Bebek kitabını okumak için insanüstü bir çaba gösterdim ama maalesef 40. sayfadan sonra afakanlar basarak bırakmak zorunda kaldım. Ben mi abartıyorum diye düşünerek kitaptan pasajları bir kaç arkadaşıma okuttum, twitter da yazdım, hiçbirimiz anlamış değiliz. Konsepti anlıyoruz tabii, ama o kadar.
Yukarıda bahsettiğiniz kitaptan yaptığınız alıntı da aynı sorun var.
Yuvalı tür ne demek? Türkçe’de böyle bir tanım mı var yoksa çevirmen uydurması mı?
Şu aşağıdaki cümleyi konsept içinde değil de tek başına okuduğunuz da kulağınızı tırmalamıyor mu? (ancak maymunlar) Mesela balinalar, geyikler, ancak maymunlar, insansı maymunlar ve insanlar gibi primat memeliler taşıyan tür olarak adlandırılır.
Türkçe koruma komiseri ya da sevimsiz bir ukala gibi algılanmak istemiyorum ama sizin gibi gayet anlaşılır bir dili olan bir blog yazarı, içerik olarak ne kadar zengin olursa olsun, dil olarak bu denli sorunlu kitaplara bir de bu gözle baksa ve bu sayede hem dil hem de içerik zengini kitaplar okuyabilsek ne güzel olmaz mı?
Ayça Oğuş says:
26 Kasım 2012 at 06:24Kitapta yuvalı türü anlatıyor. avlanmaya giden hayvanların bebeklerini yuvaya bırakmasından türemiş bir tanım olduğunu düşünüyorum. Biraz anlatım hatası bende olabilir çünkü bire bir alıntılamadım ben biraz toparladım ya da galiba dağıtmışım.
Filozof bebek kitabını derinlemesine okumadım ama bu yazdığım kitabın dili oldukça anlaşılır bir sıkıntı yok Filozaf bebek kitabına bir de sizin yorumunuzu dikkate alarak okumaya çalışacağım o halde..bu arada baktım ve Türkçede yuvalı tür diye bir tanım yok galiba.. çevirmenle ilgiliolabilirama okurken bana sevimli gelmişti 🙂 o yüzden o bölümü özellikle alıntıladım ..
Sevgiler
ÖZLEM HÜSEYİN says:
27 Kasım 2012 at 13:12Filozof Bebek…
Kızım Elifim 7 yaşında hala ya bizimle ya ananesiyle uyuyor
Miniğim 8 aylık o da bu döngüye katıldı
Daha büyük bir yatak almayı bile düşünüyoruz artık:-)
Bizimle aynı şekilde yaşayan ve bunu anormal olarak nitelemeyen başka aileler olduğunu bilmek çok rahatlatıcıydı gerçekten teşekkürler Ayça…
Özlem Güntaş says:
27 Kasım 2012 at 22:42Herkesin beni eleştirmesinden okadar sıkılmıştım ki tam o sırada sizin yazınız karşıma çıktı. Bende çocuğu ile uyuyan bir anneyim. Ve durumu çok seviyorum. Zaten gün geldiğinde benden uzaklaşacak. Bunun tadını neden çıkarmıyayım?
burcu says:
29 Kasım 2012 at 04:17filozof bebek 🙂
Ayça Oğuş says:
29 Kasım 2012 at 14:29Kitap sahibini buldu 🙂
Your Winner
(confirmed)
Author: meral ()
Comment: permalink
bizde 3 yıldır birlikte uyuyanlardanız ve boyle mutluyuz:)FİLOZOF BEBEK…
Yasemin Güner says:
21 Aralık 2012 at 08:42“O ayaklar biraz daha büyüdüğünde benim üzerimde olmayacaklar”… okadar güzel yazdınızki..size tamamen katılıyorum,kızım 3 buçuk yaşında ve biz hala birlkte uyuyoruz.Okadar alıştımki,o olmadan nasıl uyuyacam diye düşünüyorum bazen… “Bebeğinizle Birlikte Uyumak ” kitabını çok merak ediyorum.Şanslı olmak dileğiyle… https://twitter.com/jasmin_tw/status/281951671658110977
meltem says:
25 Aralık 2012 at 20:15Ayça, ben bu yazını çoktan okudum ama soru şimdi aklıma geldi.:)
Sen Erin uyuyana kadar yanında mı duruyorsun, ya da yanına mı yatıyorsun, ya da kendi kendine mi uyuyor..?
Ben uykuya dalana kadar yanına yatıyorum ama kendi kendine uyumaya ne zaman teşvik edicem bilemedim.
Sagol şimdiden
Ayça Oğuş says:
26 Aralık 2012 at 00:01bende ne zaman kendi uyuyacak diye merak ediyorum :=) bazen canı isterse uyuyor ama genelde ya ben ya babası yanında yatıyoruz çoğunlukla uyuya kalıyoruz 🙂 bazen yyatmadan kitap okuyorum o dalana kadar.. belli olmuyor yorgunsam ben de uyuyorum ..:)
meltem says:
2 Ocak 2013 at 17:09Sarılıp uyumak çok zevkli de, uyuyakalmak kötü:) Bende uyuyakalıp, planladığım hiçbir şeyi yapamamaya sinir oluyor, sırf bu yüzden kendi uyusun istiyorum..:)
Banu Tosuner says:
3 Ocak 2013 at 17:36Ayça Hanım;
Hani şu an yanımda olsanız boynunuza sarılıp bir daha hiç bırakmayacağım 😳 Benim oğlumda şu anda 3 yaşını bir ay geçti ama bizde benim işe başladığım zamandan beri ki nerede ise 2,5 yıldır birlikte yatıyoruz. Bizim ki zorluğundan, uykuya düşkünlükten yada başka bir şeyden değil sadece her an yanımda olsun kokusunu içime çekeyim, uyurken onu seyredeyim diye. Ve bence dünyanın en güzel ve en paylaşılmaz duygusu. Dışarıdan hep birlikte yatmak mı tüüü, kakaa diye tepki aldığımdan bu yazı bana ilaç gibi geldi. Sizi çok seviyorum.
Sevgiler,
Banu TOSUNER
deniz says:
4 Ocak 2013 at 18:02Merhaba,
Benim oğlum henüz 2 aylık ve henüz bir sisteme oturmuş değiliz, açıkçası neyi benimseyeceğim konusunda da kafam çok karışık. Çoğunlukla yatağına yatırmaya çalışıyorum ama bazen gerçekten çok yorucu oluyor ve yatağıma almak zorunda kalıyorum. Sonra da alışmasından korkuyorum. Peki birlikte uyumaya alışıca, sizin bir işiniz olduğunda, mesela gece dışarı çıktığınızda, o nasıl uyuyor? Veya bir iş gezisine gitmeniz gerektiğinde ne yapıyor? Açıkçası birlikte uyumak çok keyifli geliyor bana da ama tamamen bana bağımlı olmasından korkuyorum çünkü kendi hayatımı rafa kaldırabilecek bir insan değilim yapı olarak. dediğim gibi kafam çok karışık 🙁
denizsaatcioglu.blogspot.com
YEŞİM says:
22 Ekim 2013 at 14:04Merhaba;
benimde 4,5 yaşında ve 2,5 yaşında oğlum var, 16-17 ekimde bayramda menekşe yaylasında Erinle beraberlerdi,İlk çadır kampımızdı, çok eglendik. Erin çok tatlı çok sevdik, benim merak ettiğim Erin şimdi nasıl uykuya dalıyor. 4,5 yaşında olan oğlumun ben hala odasında yanına yatıyorum uyuyunca ancak yanından kalkıyorum. Bu süreç ne kadar böyle gitmeli acaba bilemiyorum,kendi başına uykuya dalabilmeli ama nasıl? erken mi yoksa geç mi kaldım buna alıştırmak için 🙂
YEŞİM KARAKOÇ says:
22 Ekim 2013 at 14:05Merhaba;
benimde 4,5 yaşında ve 2,5 yaşında oğlum var, 16-17 ekimde bayramda menekşe yaylasında Erinle beraberlerdi,İlk çadır kampımızdı, çok eglendik. Erin çok tatlı çok sevdik, benim merak ettiğim Erin şimdi nasıl uykuya dalıyor. 4,5 yaşında olan oğlumun ben hala odasında yanına yatıyorum uyuyunca ancak yanından kalkıyorum. Bu süreç ne kadar böyle gitmeli acaba bilemiyorum,kendi başına uykuya dalabilmeli ama nasıl? erken mi yoksa geç mi kaldım buna alıştırmak için 🙂
Ayça Oğuş says:
22 Ekim 2013 at 15:19Yeşim selam .. Erin korkuyorum diye başlayan cümleler içerisinde kendi yatağında ama yine de yanında biriyle uyumak istiyor .. ben de yoruldum bu durumdan ama ömür billah böyle kalmayacak diye düşündüğümden sıraya koyduk bir benbir alpay uykuya dalana kadar yanına kalıyoruz HALA 🙂
Fatma özdemir says:
20 Kasım 2016 at 11:34Filozof bebek