Bu hafta oyun grubumuzun rotası İstanbul oyuncak müzesi oldu. 6 ağustosta Sadako Sasaki anısına her yıl düzenlenen bir etkinlik vardı.. tabii bizim miniklere bir kaç boy büyük geldi ama biz müzeyi gezdik, oyuncaklara “aaa hii” diye sevindik heyecanlandık, bahçesinde çay içtik, Sunay Akın’la taş kırmaca oynadık, daltonlar olduk, biz anneler...

Dün oyun grubumuzla yeni bir yer keşfettik. Nezehat Gökyiğit Botanik Bahçesi. Anadolu yakasında TEM otoyolun hemen kenarında küçük bir cennet bahçesi diyebiliriz. Öğrencilere,çocuklara yönelik çeşitli çalışmaları var, bahçesindeki tahta masalarda küçük pikniklerinizi yapabilirsiniz en güzeli ördeklere ve minik yavrularına ekmek atabilirsiniz. Tek kötü tarafı otoyolun yanında olmasından kaynaklı arabaların sesi...

Dün oyun grubumuz ile Santral İstanbul’a gitmeye karar verdik. Burnumun dibinde olan bu küçük cenneti nasıl da önceden bilememişim, gitmemişim anlamadım. Müze girişi ücretsiz, içeride kafeler var ve kimse birşey ye iç diye tepene binmiyor, müze içerisinde Erin’in yaşındaki çocukların dahi ilgisini çekecek deneyler var, girişte rehberlik alınabiliyor, çim alanlar...

Dayanamadım.. Erin uyudu ama uyumadan, heyecanım dinmeden yazmak istedim.. bugün her çarşamba olduğu gibi oyun grubumuz vardı, havalar güzelleşince bizde evlerde toplanmak yerine dışarıda organizasyonlar yapıyoruz ve bu sefer istikamet Haliçteki Feshane Dünyası Çocuk Eğlence Parkı. Giderken çok ümitli değildim ancak bu akşam kendimi hala çocuk gibi hissediyorum. Günümüzün teknolojik...

Bu haftaki “BAHAR” konumuza uygun yaptığımız etkinlikler tabii ki dışarı çıkmak üzerine kurulu oldu. Öncelikle bol bol çiçek kokladık beraber, çimlerde top oynadık ve piknik yaptık. Erin doğduğundan beri -hatta karnımdayken bile :D- doğanın içerisinde büyüyen bir bebek olduğu için çimen ve toprak üzerindeki engramı,aşkı,sevgisi,dengesi hepsi bir arada gelişmiş durumda.....