Yok öyle yolun yarısı üçte biri edebiyatına girmeyeceğim.. Cahit Sıtkı Tarancı kadar karamsar değilim ve sanırım kendimi yolun bir yerlerinde hissetmiyorum. Yolun tam da göbeğinde, bütününde olduğumun farkındalığına vardığım bir yaş dönemi yaşıyorum diyebiliriz. 20’li yaşlarımı özlesem de, bu kafamla o yaşlara geri dönebilmeyi bazen hayal etsem de 30’lu yaşlarımı...

Az önce okudum! Yazı güzel.. doğamızı bulalım, her bebek istediği zamanda gelsin, o olsun bu olsun.. ben de destekliyorum ama kaş yaparken göz çıkartmayın allah aşkına! Yazıdan alıntıdır, yazıya link vermeyeceğim zira kişiyi tanımıyorum, blogunu ilk defa görüyorum ve kişisel saldırı algılansın istemiyorum. Uzatmayacağım, ama lütfen siz doğumdan önce araştırın....

Ben 4,5 yaşındaydım, Erin kadar işte.. o zamanlar televizyonda bir okuma yazma programı vardı. Onu seyrede seyrede öğrenmişim yazmayı! Okula başladığımda ki bir sene erken başladım yazmayı biliyordum ve çok sıkıcıydı ilk zamanlar benim için. Sayfalarca çizgiler çizmek, S çizmek v.s v.s.. Bu tecrübemle Erin’in yazı yazması ya da harfleri...

Nereden başlayacağımı bilemiyorum.. en aşağıda sonbahardan kalan karelerim var.. paylaşmak için henüz fırsat bulduğum, oysa ki kış geldi değil mi ? Hani şu çok sevdiğim sonbahar mevsimi vardır benim, yazılarım coşar taşar buradan..olamadı bu sene..en azından fotoğraflarıma bakın aşağıda..keyifle, kendim için çektiğim mantarlarım 🙂 Dün akşam senenin sonuna gelirken geçen...

Bir rüya .. Bu kadar yazıp bitirebilirim elbette ve sen sevgili okur aşağıdaki fotoğraflara bakarak rüyayı kendine göre yorumlayabilirsin. Ancak ben yine de kendi kelimelerimle anlatmaya çalışacağım. Tatilin ilk iki ayağı Gelibolu ve Assos’u  geride bırakarak Kaz dağlarının eteklerine çevirdik direksiyonu. Aslında Ege bölgesine gitmek yerine Karadeniz’in yaylarına mı gitsek pek...