Paylaştıkça çoğalan, öğretmek için öğrenmekten vazgeçmeyen, saran sarmalayan öğretim ve eğitimin farkının idrakinde olan her öğretmenin öğretmenler günü kutlu olsun.

Kulağımda özgürce dolanan bu notalar ile kalbimden gözlerime akan bu yolculukta 2 saat yürümüşüm. İçimde yas ve yeni doğumlar Yaşam Ölüm Yaşam döngüsü . Dün Dilbağ ne güzel dedi "Çok mutluyum: hissedebildiğim için" . hamdüsenalar olsun

2016’nın Kasım ayı.Evi kapattığımız, okulu 1 sene dondurduğumuz, İstanbul’dan ayrılma kararı aldığımız o yıl. Permakamp’ta kestane ağacı altındaki yoga platformunda oturup o çok sevdiğim kitabı bitirdiğimi hatırlatan bu fotoğraflara bakarken, yol boyu kaç kere “tamam hadi buradan devam edelim, bakalım nereye çıkacak” dedik onu düşünüyorum bu sabah.Çıkmaz olma ihtimali olan...

“Bu yapıcı eleştiriyi kabul etmeniz dileğiyle” diyerek ilgili kurumlara da gönderdiğim bu yazıyı bu alanda da paylaşmak istiyorum. 18 senedir bu blogda o kadar çok eleştiri yazısı yazdım ki. Bazılarına demin baktım. Yorumlarda hep ” ayy haklısın ama boş ver” leri gördükçe yazmaya devam etmek benim için sorumluluktur diye düşünüyorum....

Ve sonra 4 duvar arasında zorunlu eğitiminin içinde duracaksın dedik.Okulsuz hayatı da denedik.Hayatın okul olmadığı yerde okulsuz hayat sürmedi.Geri döndük. Özeli de devleti de denedik. Senesinde kısmetse yani bu sene sonunda zorunlu eğitimini bitirmiş olacak. Dar geldi 4 duvar arasına sıkışmış, balıkların uçması, tavşanların yüzmesi, kuşların zıplaması gereken öğretim. //Eğitim...