nasıl olacak da Erin okulda bensiz kalmaya ikna olacak bilmiyorum!!
Geçen haftadan sonra 4 gün araya girdiği için pazartesi günü yaşadığımız kriz ile umutlarım suya düştü.
_anneeee ama ben arkadaşlarımı sevmiyorumm…
_anneee ama sende içeri gelll
_ anneeeee anneeee anneeee
Koca anne ben bir köşeye sünüp gözlerimdeki yaşları okuldaki herkesten saklamaya çalıştım.
Şimdi yine pencerenin önünde oturuyorum, bugün sorunsuz girdiği sınıfta köşede otururken birden kalktı oyuna katıldı ve arı olup uçmaya başladı. Gözümün köşesiyle hissetirmeden baktım ki gözünün ucu hep bende ama gelişme var oyunlara katılıyor!
zor olacak biliyorum..
ama alışacak değil mi ? herkes bu süreçten geçiyor değil mi ? bizimki biraz uzun da sürebilir değil mi ?
Belki de hala hazır mı değil ? ya da hazır olmasını beklemek gereksiz mi ? bugün alışmazsa ileride daha da zorluk yaşayabilecek miyiz? yaşar mıyız? okul ne kadar gerekli? okulu bu kadar gereksiz gören bir anne/babanın çocuğunun da gereksiz görmesi normal değil mi? ancak yabancılaşma sorunu ile _anne/babası gibi_ bu kadar erken tanışması haksızlık değil mi? off offf offf!!
alt tarafı 2-3 saat oyun oynayıp yemek yiyeceği bir yer için bu kadar düşünmeye gerek var mı? _ 5 güne dönse bile ilköğretime kadar tam gün okulda bırakmayı istemiyoruz ailecek!!_
bak yine köşeye çekildi!!bireysel takılıyor!!yoksa ben mi fazla takılıyorum!
Sakin!!sakin!!
Comments(20)
Açalya says:
12 Mayıs 2010 at 09:46sakin ol, dolma sarın birlikte siz…
AyçA says:
12 Mayıs 2010 at 09:53daha iyiyim :=)) yazınca iyi geliyor yahu!
akşama dolma saracağız 😉
Tuğba says:
12 Mayıs 2010 at 11:09Aycaaaa, sakin ollll, alışacak…..
Hepimiz aynı evrelerden geçtik 🙂
Ağustos’tan beri tam gun gitse de Maya ve cok mutlu da olsa beni hiç opup bana “gule gule annecim” demedi bugune kadar..O kadarına da hakkı var dedim ve sorun yapmadım.
Benim canım kızım 2 aydır bana koşup sarılıp opuyor ve beni yolcu ediyor artık.. 🙂
Hepsi birer evre, sakin ol 🙂
Opuyorum seni ve Erin’i :)))
NB: Artık sanırım pizza gününde tanıştıracağız çocukları :)))
AyçA says:
12 Mayıs 2010 at 13:45Tuğba, Hilal destek için çok teşekkürler:=)
Evet alışacak biliyorum zaman biraz.. ve Hilal haklısın esas o alıştığında ben nasılolacağım. bırakıp gitmek nasıl gelecek bana ona hazırlanmalıyım :=)))
Tuğba pizza gününe geliyor olmana sevindim bende geleceğim :=)) süper!!
hilal says:
12 Mayıs 2010 at 12:24Bir iki hafta içinde alışacak ve o alıştığında bu sefer sen biraz üzülebilirsin. Eee ne kolay unuttu beni diye:)
İnsan doğarken içinde var olan sosyalleşme, kabullenilme, bağımsızlık, anne-babadan ayrı bir hayat kurma gibi özelliklerden dolayı Erin muhakkak alışacaktır. Buna kimse engel olamaz. Anasınıfı öğretmeni bir arkadaşım vardı. Bu tür hikayeleri çok anlatırdı.
Esas, onun alışmasına sen hazır mısın?:)
Blogcu Anne says:
12 Mayıs 2010 at 14:27Deniz haftada üç yarım gün gitmeye başladığında iki yaşını yeni geçmişti. Okulda çok eğlenir, ama evde kalmayı tercih ederdi.
Şimdi üç buçuk yaşında ve birkaç aydır beş tam gün gidiyor. Okulu çok seviyor, çok iyi bir öğretmeni var, bayılıyor. Okulda çok eğleniyor, benimle yapamadığı bir sürü şeyi yapıyor, oldukça “mavra” bir arkadaş grubu var. Ancak Cuma akşamları yatmadan “yarın okul yok, di mi anne?” diye soruyor. Ben “Hayır canım, hafta sonu” dediğimde yüzüne kocaman bir gülümseme yerleşiyor.
Erin illaki alışacak. Ama birkaç gün, ama birkaç hafta, mutlaka alışacak. Ama evde annesiyle olmayı hep tercih edecek. 🙂
AyçA says:
12 Mayıs 2010 at 14:37Elif ne güzel yazmışın teşekkür ederim:=)) gün gelecek hiç tercih etmeyecek di mi bir de :=)) tadını çıkartmak lazım..
Evde hep anneyle büyüyen çocukların bunu yaşaması sanırım normal.. biraz zamana ihtiyacı var sanırım.. benim de 😛
Özge B says:
12 Mayıs 2010 at 16:21Üzülme annesi, senin beni yüreklendirdiğin gibi “bu da geçecek”.
Hem unutma ki o kocaman delikanlı artık, “dööört” yaşında, hem de parmakla 4, lütfen yani:)
AyçA says:
12 Mayıs 2010 at 17:07@Özge evet biliyorum geçecek ve ben yine bu günleri de arayacağım:=)))))
@İlkay Ben not tutuyorum ki sizin çalışacağınız zamanda tecrübe örneği olsun:=))) kendimi onun yerine koyduğumda onun penceresinden baktığımda hepsini anlıyorum :=)
@Şebnem aslında bu ikinci haftası 5. günü okulda katılmaması çok normalherşey yeni ve her şeyi inceliyor :=)) toplu katılınlardan dahaçok ilgisini çekiyor iye düşünüyorum.. zamanla alışır diye umudum var:=) ben de kendimiziçin diliyorum :=)
@Banu aslında bugün bazı oyunlara katıldı ara ara sonra bakıyorum kendi başına takıldığı zaman gözü hep grupta ve şarkıları ağzı ile mırıldanmaya çalılıyor :=) aslında ne zor değil mi onun için.. bir yere yeni başladığımıza bizimiçin de aynısı geçerli ya İlkayın dediği gibi.. evet ilişkilendirmiyorum ama bizi de model alıyor ya enişeediyorum bazen :S
güzel desteklerinize teşekkür ederim yalnızolmadığımı bilmek harika!!
kiraz says:
12 Mayıs 2010 at 16:33daha biz o konulari calismamistik hocam 🙂 zor yerden sordunuz 🙂
ama eminim alisacak, cok normal degil mi? cok rahat, guvenli oldugundan emin oldugu sevgidi bi hayattan baska bir yere gecis sureci.
is degistirdigimizde, bizler koca koca insanlar bile, kac gun/hafta tedirgin oluyoruz. sen icini ferah tut.
sebnem says:
12 Mayıs 2010 at 16:44Kuzey de şu anda aynı evrede 🙂 Subat ortasında yarım gun basladı ama hala her sabah ayni seyi yasiyoruz. “anne ben hala alışamadım okula” diyor. Gitmemek için bin tane bahane buluyor. Erken gelmem yönünde teyid almadan bırakmıyor. Ama biliyorum ki okulu seviyor, öğretmenlerini seviyor.. Geçenlerde nedenini sorunca “yanlız” hissettiğini söyledi. Aynı Erin gibi çoğunluk katılmıyor şarkılara, oyunlara, seyrediyor. Onu öyle mahsun görünce neler hissediyorum anlatamam…
Ama bir bakıyorum evde öğrendiği şarkıları tekrar ediyor, tiyatroculuk oynuyor, o zaman iyi ki okul var diyorum. Zaman geçtikçe daha iyi olacağına inanıyorum…
Aynı şeyi Erin ve senin için de diliyorum…
banu says:
12 Mayıs 2010 at 16:50Ayça çok normal bu süreç… Erin de seni şaşırtacak şekilde alışacaktır. Mira 3 gün yarım gün başladığı kreşe 5 yarım gün gidiyor. – ben de tam güne çevirmeyi hiç düşünmüyorum – Ve benim okulda kimseyi sevmiyorum bi tek seni seviyorum diyen çocuğum artık sabah hoplaya zıplaya gördüğü tüm komşulara ben işe (!) gidiyorum görüşürüz bay bay diye bas bas bağırarak çıkıyor evden… Kreşe geldiğinde, sinir bozucu bir şekilde arkasına bile bakmadan dalıyor içeri… ve ben buna halen şaşkınım ya ondan biliyorum senin de şaşıracağını…
Yine de öğlen almaya geldiğimde zıp zıp zıplayarak yaşasın annem benim annem geldi geldi diye arkasına bile bakmadan öyle bir sevinçle çıkıyor ki bu durum da hiç bir zaman değişmeyecek biliyorum.
Yabancılaşma – aslında bireysel takılma – çocukluğunun doğası gibi geliyor bana… Kendi sosyal ilişkilerimizle çocuklarımızınkini çok da ilişkilendirmemeliyiz – kendi kendime bunu sık sık hatırlatma ihtiyacı hissediyorum… Kreşi ona bireysel kalabileceği zaman imkan sunuyorsa ne güzel. Hem önce bireyselleşecek ki, toplumsallaşabilsin değil mi?
songül says:
12 Mayıs 2010 at 17:59efe’de ilk günlerde istemiyorum diyordu. hatta bir seferinde hasta numarası yapınca “oha daha bu yaşta bu numarayı çekiyorsa ciddi bir şey olabilir mi? gidip bir gözlerimle görseydim” dedim. izin aldım, kucağımda bahçeden içeri girdik ve adam kollarımdan kayarak içeri koştu… arkasına bile bakmadan. ben anlamsız bir şekilde bahçede kala kaldım. öğretmenine geliş sebebimi anlatınca da “bunlar çok normal (sebeplerini de anlattı: anneden, evden kopma, endişe vs. vs. …) ve en fazla 1,5 ay sürer. ” dedi. gerçekten de o kadar sürmedi.
ayrıca hayatta kurallar var ve bunlara uymayı da öğrenecek. beğensin beğenmesin. kimse bir kötülük de yapmıyor. öyleyse bu gerçekleri bilecek.
ha, bazı yaşlarda bazı şeyleri anlayamıyorlar o ayrı, bunlardan bahsetmiyorum ama artık bu adamlar bizi parmağında oynatabilecek düzeyde hakimler herşeye.
benim çalışmaya gitmem gerektiği gibi o da okula gitmeli ve bunu da yapabilir.
aslında yazınca çok katı gibi geldi ama anti-duygusal alman kültürüm bunu rahatlıkla uygulamamı sağlıyor 🙂 (ayrıca bu kültür daha neler başarmamı sağlıyor bi bilsen :):)) sonuç olarak da herkes memnun. eminim evde kalmayı tercih ederdi (tıpkı benim gibi) ama okulunu da çok seviyor.
kiraz says:
12 Mayıs 2010 at 18:53super fikir olur, yasariz 🙂
AyçA says:
13 Mayıs 2010 at 14:35@İlkay umarım tecrübeler ileride ışık tutar :=))
hülya says:
12 Mayıs 2010 at 21:04ayça
çook eski yazılarında -erin 2 yaşa yaklaşırken- başka çocuklarla oynamadığını hatta görmezden geldiğini (tam ifadeler böyle değilse affola) yazmıştın sanki. Tuna da tam erini o zamanki yaşında ve başka çocuklarla iletişim sıfır… parkta yanına bir çocuk gelir de oynamak isterse direkt kalkıp uzaklaşıyor ve kendi halinde, tek başına oynamayı tercih ediyor. kendi oyuncakalrını fazlasıyla sahipleniyor ve kimsenin oyuncağını almıyor. istiyorum ki biraz daha paylaşımcı olsun ama olmuyor işte. kreş zamanına dek değişir diyordum ama gördüm ki değişmeyebiliyor. sanırım bu değişmeyen kişisel bir özellik. ya da zamanla değişir belki….
Efsun says:
13 Mayıs 2010 at 14:17Ayca bizimde krese alismamiz 3 hafta kadar sürdü, Leon Can simdilik yarim gün gidiyor krese. Ekimde aslinda hic istemesemde tam güne gececek. Ama ben onu yinede kres kapanirken almayacagim. Diyecegim önceleri dibimden ayrilmayan cocuk simdi arkasina bakmadan kosup giriyor krese. Bizim ögretmenimiz ebeveynlerin cocuklardan daha zor bu yeni duruma alistiklarini söylemisti, hakliymis. Sevgiler
AyçA says:
13 Mayıs 2010 at 14:34@Songül şu alman kültüründen accık da bana lütfen yahu!!:=)
@Hülya evet 2 yaş civarı arkadaş reddediyior daha doğrusu sunulmuş arkadaşlıkları hiç istemiyordu kendi ilişki kurdukları ile sorunsuz oynuyordu. Hiç üstelemedim istemediği kimse ile oynamadı uzak tuttum taa ki kendi talepedene kadar sonra geçti bitti.. Şimdi hala istemedikleri var özellikle bir iki kişiyi gerçekten reddediyor kibu çok normalbizim de hayatta görüşmek istemediklerimiz gibi :=) onun dışında hiç birsorun kalmadı geçecek yani merak etme :=) sanırım bir dönem bu da..
@Efsun teşekkürler destek için.. tüm öğretmenler aynı şeyi söylüyor zaten :=) alışmışlar tabii ama bazen onları dinlemiş olduğum için geçmişte pişmanlık duyuyorum.. iyi tartmak lazım onların dediklerini:=) umarım 3 hafta ile atlatacağız.. gerçi 3 hafta sonra 1 ay yazlıkta olacak ve dönüşte sil baştan bir daha!! :=) en azından aklına biroyun evi fikri girmiş ve hoşlanmış olur diye düşünüyor umud ediyorum
Seren says:
13 Mayıs 2010 at 15:51Sanirim bir donem bu da. Biz de yasiyoruz aynisini. Boris iki gun oyun grubuna gidiyor 3’er saat. Hersey iyi hos, ben de yaninda olursam. Alisacak diye umit ediyoruz.4 yasinda ilkokula baslayacak. O zaman da yaninda bekleyemem ki…
AyçA says:
14 Mayıs 2010 at 09:46Seren 4 yaşında mı ilk okul ??