Ne güzel okumuş Yunus Emre ile Aşık Veyseli buluşturmuş bu güzel sesinde Fırat Tanış.
Yunus Emre Risalet’ün Nushiye eserinin “Kibir Destanı” bölümünde ahlaki açıdan kibrin insana büyük zararları olacağını ifade ederek kibrin tanımını şöyle yapar:
Kibir derler ona, bilirler onu, İmansız kalacak o âsî canı.
Kendinden başka kimseyi beğenmez, Yüksek yerde durur aşağı inmez.
Nice tahta çıkanlar yere düştü, Nice “ben” diyene sinek üşüştü!
Kendinden uzak tut kibr endişesin, Kibre uyarsan uzağa düşersin
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın, ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün, ben sac mıyım?
Ne var ise sende bende
Aynı varlık her bedende
Yarın mezara girende
Sen toksun da ben aç mıyım?
Kimi molla kimi derviş
Allah bize neler vermiş?
Kimi arı, çiçek dermiş
Sen balsın da ben çec miyim?
Topraktandır cümle beden
Nefsini öldür ölmeden
Böyle emretmiş Yaradan
Sen kalemsin, ben uç muyum?
Tabiata Veysel âşık
Topraktan olduk, kardaşık
Aynı yolcuyuz, yoldaşık
Sen yolcusun, ben baç mıyım?
Çec –> Bal peteği. Petekte, arının bal yaptığı gözenek.
Baç –> Yol vergisi, harç, haraç.
