1 gün tutarım dediğim orucun beni tutması üzerinden 30 gün geçti.
3 gün hariç bırakmadım. Bırakmadım değil bırakmadım ve bu benim ilk Ramazan orucum.

Sahurun sihirli şifası mı?
Çeşmeden su doldururken suyu içebileceğin o vakti beklemek mi?
Yemek yaparken nasıl olmuş diye kaşığın ucunu ağzına götürürken kendini bulmak ve fark etmek mi?
Enerjinin düştüğünü fark edip biraz bedenini dinlendirmeye izin vermek mi?
Sofrada ilk yudumu almadan önce ezan sesini birlikte beklemek mi?
Bir çorba yeter diye mutfağa girip sofraya gelenlere bakıp berekete heyecanlanmak mı?
Ve hepsinin toplamı sabır ile içinin yıkanması mı?

13 Mart sabahı sahura kalkarken hiç bu kadar derin bir yolculuk yaşanabileceğini bilmiyordum. Ve 1 ay önce yazdığım satırlara verdiğiniz yorumların gücünü de bilmenizi isterim.

Şimdi bu Ramazan’ın son iftarına 4 saat var. Sevdiğim bir dostuma veda eder gibiyim.
Allah tüm oruçlarımızıi kabul eylesin 🙏
Elveda ya Şehr-i Ramazan.

Eh bayramımız mübarek olsun. 🙏