Sadece çok beğendiğim için degil de hatırlamak için de koydum şuraya bu güzel iki kareyi.

Fotoğraf kocam bey tarafından “aa bi fotoğrafımı çeksen be canım” demem ile çekildi. Poz vermedim sohbet ederek yürüdüğümüz bir Ayazma kumsalı hatırası oldu.

İnsan hayal ettiğini gerçekleştirdiğinde mi mutlu oluyordu yoksa hayal etmek mi daha çok mutlu ediyordu?

Bunun üzerine yattım, kayalıklar üzerinden bir Nisan akşam üzeri henüz şezlonglar kumsala yığılmadan, burada şimdi olma şansını düşünürken.
.
Kapkaranlık gökyüzünün incilerine, yıldızlara bakarken zihnimden düşen kelimeleri toparlamaya çalışıyorum.
.

Murakami, Sahilde Kafka
kitabının en bilinen alıntısı zihnimde:

Yalnız, tek bir şeyden emin olacaksın. O fırtınanın içinden geçtikten sonra, fırtınanın içine ayak attığın kişi olmayacaksın artık, aynı kişi olmayacaksın.
.
Bu akşam son sahur. Ve ben aynı kişi değilim.
.

Yeni ay ile başlayan bu yolculuk Murakami’nin dediği gibi bir fırtına değildi ancak yeni ay ile biterken artık aynı kişi değilim.