Bugün artık 5 hafta 2 günlüksün … aslında ben senin varlığını 3 gün önce öğrendim .. ancak sanırım baban olacak o adam heyecandan stresten ishal oldu kaldı .. ve ben şaşkınlıktan heyecandan ve korkudan daha bugün kendime gelebildim ..
Şimdi sen içimde bir yerlerde kendi kendine mücadele veriyorsun .. bense sadece bol bol gıda alarak sana destek olabiliyorum .. bunu hesabını vereceksin o ayrı:))
Sadece bilmeni isterim ki içimde olduğunu öğrendiğimde sadece kalbim attı .. çok attı .. ellerim terledi .. gözlerimden yaşlar indi ama ağlamıyordum sadece istemsiz bir kaç gözyaşı oldu ..
Hoşgeldin cocuum .. umarım dogru vakitte geldin ve hep benimle kalırsın ..  

Aradan 27 hafta geçtikten sonra:

Tatildeyken hamile olabilme ihtimalimi hiç düşünmemiştim, eve dönmeden 1 gün önce Gelibolu’daydık, kayısı ağacının tepesinden kayısıları toplarken aklıma geldi, ya bir bebek oluşuyorsa şu anda acaba bu ağacın tepesinde ne işim var dedim ama sonra ne alakası var deyip toplamaya ve yıkamaya devam ettim. Ertesi gün İstanbul’a döndüğümde anneme kahvaltıya gittik, elimde toz bezi evi temizleye başladım, bir yandan yapmamam gerektiğini düşünüyordum ama umutlanmamak için kendi kendime susmayı deniyordum ama içimdeki ses hiç susmuyordu. Annelik hissedilirmiş ve ben farkındaydım artık bir bebeğim olacaktı ki kahvaltıya oturduğumda çürük kokan yumurta bunu bana iyice hissettirdi çünkü benden başka kimseye çürük kokmuyordu. Ben bunu tabii Alpay’a kısık sesle sordum daha ben emin olmadan kimseye söylemek istemiyordum ve biliyordum ki anneme ilk anneanneme gittiğinde dolma kokmuş ve anneannem “hadi hayırlısı” demiş ve annem ertesi gün bana hamile olduğunu öğrenmiş. Ben ise emin olmadan kendime bile söylemek istemiyordum.
Ertesi günü dar ettim sessizce, işten döndüm ve en ucuzundan bir test aldım 5 milyonluk olanlardan hatta. Testi yaptım, belli belirsiz bir pembelik çıkmıştı emin olamadım gittim bu sefer Predictor aldım ve sonuç negatif! Üzülmüştüm çünkü geçen sene yaşadığım doktor maceralarım yeniden başlayacak ve geçen sene benim 10 senelik doktorumun benim moralimi yerle bir eden tezi doğru çıktı diye korkmuştum. Salı günü işe geldim, bütün gün enseme yaptıracağım dövmeyi seçmekle uğraştım ve servise giderken mutlu mesut “ben dövme yaptıracağım anca sıkıntımı atarım “dedim. Sevgili iş arkadaşım Ayşegül kulağım eğilip “ sen dövmeden önce bir kan testi yaptırsana ne olur ne olmaz “dedi, baktım suratına “ne alakası var olsa testte çıkardı” dedim; dedim de servise binince ve içim bulanınca Alpay’ı aradım bir laboratuar bulmasını rica ettim çünkü benim şehre vardığım saatte hiçbir laboratuar açık olmazdı ancak Memorial hastanesininki saat 20:00’ye kadar açıkmış. Gittik koşa koşa oraya, o akşam yaptırmam lazım çünkü ertesi gün gidip dövmemi yaptıracağım. Ben ağlarım hemşire kolumdan kan alır “ ne o? İstemiyorsun sen bebek galiba” der ben daha çok ağlarım Alpay kafayı yer, bir moral bozukluğu, bir gereksiz stres, kan verilmiş olarak eve bırakılırım ve eminim Alpay yüzümü dahi görmek istemiyor. Sadece 1 ay olmuş ve ben hamile değilim sanırım diye ağlıyorum bir yandan da Allah’ın gücüne gidecek ağlama hiç vermeyecek bak sana bebek diyorum bütün duygular içerisinde dalgalanıp durulamıyorum.
Önce bakkaldan aldığım purolardan bir tane yakıyorum sonra hemen söndürüyorum. Sigarayı bırakalı aylar oluyor test sonucu beklerken puro yakmakta nerden çıktı diyorum ama vakit geçmiyor yoga yapıyorum olmuyor sadece geçemeyen 1 saat sonunda bitiyor ve ben laboratuarı arıyorum sonuçları faxlıyorlar. Alpay bana telefonda söylüyor: 317,9; sanki tıp okudum ve uzmanlığımı gebelik testi üzerine yüksek yaptım hemen teşhis koyuyorum : “ Yok Alpay Predictor doğru demiş hamile falan değilim”. Sonra telefonu kapatıp 1 sene önce yapılmış bir testim olduğunu hatırlıyorum ve onu bulup değerleri karşılaştırıyorum: alakaları yok. “Testi bana e-maille gönder çabuk Alpayyyy” diye böğürüyorum sanki. Elimde iki test boş boş bakıyorum sonunda dayanamayıp hastanenin laboratuarını arıyorum. “Bana bilgi veremeyeceklerini söylüyorlar. Şimdilerde doktorum olan adını vermeyeceğim şahsiyetin bana cep telefonun vermediğini söylemeye utandığımdan “doktorum yurt dışında o gelene kadar bekleyemem bu test sonucu ne demek noolur söyleyin” diyorum,kadın doğuma aktarıyorlar, tesadüf nöbetçi doktor var, yalvar yakar bana gebelik var hayırlı olsun cümlesini söylüyor ama diyor erken gebelik olabilir, boş gebelik olabilir. Ben bu sefer internetin dehlizlerinde erken gebelik ne boş gebelik ne bunu araştırmaya başlıyorum. Ya boş gebelikse? Alpay’ı arıyorum ve sadece  “Hamileymişim” diyorum eklemeyi de unutmadan “ ama boş ya da erken gebelik olabilirmiş”
Ne zaman kötümserlikten kurtulacağım ben?
Ertesi sabah biraz şaşkın biraz heyecanlı ofise giriyorum ve doktorumu arıyorum sonucu söylüyorum “ hadi hayırlısı gebelik var” diyor ben hala 9 ayımı onunla geçireceğimi zannediyorum. Bir neşe kahvaltı ediyoruz ofisimizde. Birileriyle paylaşmam lazım. Hemen Pazar günü Eraylarda bir kahvaltı organize ediyoruz. Paylaşmam lazım. Sabah gidiyoruz, sofra kuruyoruz, yumurtalar kokuyor, kalbim ağzımda, ya şimdi söylersem sonra bir şey olursa? korkusu içimde, ama olsun en azından birileri bilir yanımda olur rahatlama cümlesi peşinde, herkes bir şey anlatıyor ben ne zaman acaba söyleyebilirim diyorum, düşündükçe kelimeler boğazıma takılıyor, sanki Rus ajanıyım devlet sırrı vereceğim!! En sonunda pes ediyorum ve ellerimle yüzümü kapatarak söylüyorum; utandığımdan değil heyecandan öleceğim!!..   Artık 4,5 kişi daha biliyor. Buçuk olan Berkuşumun pek anladığını düşünmüyorum ama O da şahit oldu.

Gülay bana yeni bir doktora gittiğinden bahsediyor konu kapanıyor. Sabaha karşı mide bulantısı, ishal hepsi birden oluyor. Doktora telefon ediyorum adam oralı değil beni panik sarıyor ne oluyor diye. Elimde bir test kağıdından ve 2 hafta sonraki randevudan başa bir şey yok. Moralim çok bozuk. Ya bir şey olursa? Gülay’ın bahsettiği doktor kimdi? Nasıl biriydi? Yine internetin dehlizlerinde doktor araştırması içersindeyim ve 2 hafta sonraki randevu sabit doktor değişken olarak gün saymaya başlıyorum. Artık 5 hafta 2 günlük minik bir fasulyem var, 2 hafta sonra tanışacağız.

Ev, buzdolabı, apartman, sokaklar, işyerim, tüm şehir kokuyor burnuma artık.