Bahar mı çarptı beni bilmiyorum.. üzerimde bir haller, boğazım düğüm düğüm nefes almakta zorlanıyorum .. tiroid tahlillerimi yaptırmam lazım biliyorum, kuvvet muhtemel dengelerim şaştı. Bir insan nasıl olur da toparlanamaz üstelik bir de anneyse!!!.. Toparlanamıyorum.
Dün gece yine hiç uyuyamadım.. Saat başı Erin’in aÄŸlamasına kalktım. Sabah Alpay kapıları kapatıp bir iki saat uyumam konusunda yardımcı oldu da kafamı kaldırabildim. Kaldırmam ne iÅŸe yaradı bilmiyorum.. kontrol mekanizmam çalışmıyor ve Erin canı her sıkıldığında üzerime atlayıp “memmmee” diye t-shirtümü çekiÅŸtiriyor ve ben emzirmekten hiç bu kadar yorulmadım. DeÄŸil emzirmek yolda birinin kolu deÄŸse bana irkiliyorum artık. O’nun sıkıntısı olduÄŸunu bildiÄŸim halde kendime karşı koyamıyorum ve bunun sonucunda bu akÅŸam ilk defa ayrı uyuyacağız; ben dinlenmek yerine oturmuÅŸ bebeklik videolarını seyreder buldum kendimi.
Alpay ve Erin bu gece anneme gittiler, Alpay benim gitmememi bu gece uyumamı istiyor.Ben ise oturmuÅŸ gece uyandığında beni isteyecek oÄŸlumun ne hissedeceÄŸini düşünüp aÄŸlıyorum.Bunu ilk defa yapan ben deÄŸilim biliyorum ama ben ilk defa yapıyorum. Zannederim Erin bana hiç benim O’na baÄŸlı olduÄŸum kadar baÄŸlı olmadı.
Ev çok boÅŸ..”uyusa da bir kitap okusam ya da televizyona baksam azıcık” dediÄŸim geceler ne kadar sesliyse bu gece bu ev o kadar sessiz. Allah ayırmasın biliyorum sadece bir gece denemelik hepsi bu ama kokusunu özledim ben oÄŸlumun.Telefonda “anne” dedi demin kapattığımdan beri aÄŸlıyorum. Gelim mi dedim Alpay’a “hayır gelme” dedi.
Biliyorum bu gece ben hiç uyuyamıycam..
Ne birşey yemek geliyor içimden ne içmek ne okumak ne yazmak..
Toparlanmam lazım artık..
Spora baÅŸlamak istiyorum ama ne zaman ve nerede bilmiyorum. Evde yapamıyorum eskisi gibi.. zaten hiçbirÅŸeyi eskisi gibi yapamıyorum .. eskisi konsantre olamıyorum. Ben düzenli beslenen, kilosuna, kendisine dikkat eden, giyinmeyi seven,bir sürü uÄŸraşı olan, sokaÄŸa çıktığı zaman illa yapacak birÅŸey bulan bir insandan bunların hiçbirini yapmayan bir insana ne zaman dönüştüm?? Åžimdi sokaÄŸa çıktığım zaman nereye gideceÄŸimi bile bilmiyorum.Alpay” hadi tamam çık biraz hava al” dediÄŸinde bana ” ne yapabilirim ki ” diye sormak ağırıma gidiyor..Erin büyüdüğü zaman ” anne sen ne yaparsın bu hayatta?” dese ben ne diyeceÄŸim?? ya da “anne kilo ver artık” derse ne yapacağım??..Ben ne zaman kendime geleceÄŸim??İçimdeki çılgın çocuÄŸa ne oldu benim ?? nereye kayboldu?? Neden bu kadar sakin ve yüzüm hep mutsuzmuÅŸ gibi görünüyor gözlerime..
Ve ben neden hep kasvetli yazılarla boğuşuyorum..
Ve neden bana Hülya ” hadi bu hafta kız kampı yapalım gidelim bir yerlere ” dediÄŸinde gidecek ruhu bulamıyorum!!!
Biliyorum bu gece ben hiç uyuyamayacağım..

Son not : Yazınca rahatladım galiba.Bir duÅŸ,ılık süt,yarın sabah için ilk defa denenmiÅŸ bir Erin kurabiyesi imalatı, tv, battaniye..ve Prison Break ..dinlenme gecesi “yorgun anne” gecesi :).. ve Erin bensiz çok rahat uyumuÅŸ.. Hep Erin’in ilkleri olmayacak ya.. bu da benim ilkim.. 🙂