Yoğun bir hafta geçiriyorum..
Bu hafta başı Rapu teyzemiz bizi ziyarete geldi.. çarşamba oyun grubu vardı bu akşam sevgili Efe kardeşimiz geliyor 🙂 cumartesi bir işe gideceğim ve pazar sabahı kahvaltıya önemli misafirlerimiz var ve haftaya uzak bir yola gidiyoruz uzun bir zaman sonra. Boluya her sene gittiğimiz dağ evlerine..bu sene tek farkı Erinimiz de bizimle ve ben daha bugünden neler götürmem gerektiği hakkında kafa yoruyorum.
Pazartesiden beri koşuşturma bitmedi, hoş beni daha enerjili tutuyor bu durum..
bugün ise sanırım dün kaynaklı bir baş ağrım var.
Bugün 29 Şubat.. dün babamı kaybedeli 3 sene bitti.. geçen sene bu zamanda neler yazmışım baktım ve gece yatarken düşündüm: acaba 29’unda olsaydı bu durum 4 senede bir gelseydi .. 4 senede bir mi aynı üzüntüyü duyardım kalbimde ??
Erin için indirdiğim çocuk şarkılarını dinliyorum.. ve beni ağlatıyor bu şarkılar.Çocukluğuma, çocukluğumun o temiz kokusuna,bahçemizden odama uzanan ıhlamur ağacının kokusuna,mahalledeki arkadaşlarıma, annemin kek kokusuna, babamın mavi gözlerine olan özlem 4 sene de bir mi kapımı çalsa iyiydi acaba ??
Hönküre hönküre ağlayasım var bugün..
Yorumlar (16)
Elif TEPE :
29 Şubat 2008 | 13:38Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü kör oldum…
Yıkadılar aldılar götürdüler,
Babamdan ummazdım bunu kör oldum.
Siz hiç hamama gittiniz mi?
Ben gittim lambanın biri söndü .
Gözümün biri söndü kör oldum .
Tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak,
Şöylelemesine maviydi kör oldum .
Taşlara gelince hamam taşlarına ,
Taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi,
Taşlarda yüzümün yarısını gördüm .
Bir şey gibiydi bir şey gibi kötü ,
Yüzümden ummazdım bunu kör oldum .
Siz hiç sabunluyken ağladınız mı?
öykücü :
29 Şubat 2008 | 15:25Ayça oğlunun da tıpkı baban gibi mavi gözleri var.Bana burada yok ama Erinin genlerinde sonsuza dek var olacak.
Üzülme demek saçma olacak.Allah sabır versin.Baban da huzurla yatsın.
Sevgiler..
meltem :
29 Şubat 2008 | 15:55Kızlarla babaları hep farklıdır bence, yada ben bunu çok iyi yaşadığım için öyle geliyor. Ona resmen aşık büyüdüm, hala hayranı olduğum tek erkektir. Bazen aklıma geliyorda nasıl yaşanır bu acıyla diyorum ama boş konuşuyorum, yaşanıyor, yaşanmalı… Ama eminim o kalp sızı hiç bitmez. Söylenecek söz de yoktur bu durumda zaten. Belki inanç belki biraz rahatlama duygusu verdiği için, ya da inanmak istediğim için diyorum ki o etrafınızdadır zaten. Ama sözleriyle, ama onu düşünürek bunu siz sağlarsınız. Tekrar başınız sağolsun. Allah sabrını versin. Geride kalanlara uzun sağlıklı bir ömür geçirsin.
mesecina :
29 Şubat 2008 | 16:54Ayçacım, değil 4 senede bir 2o yıl sonra da sızı aynı kalır sevdiğin, kaybettiğin insan için. Allah sabrını veriyor bir şekilde bak sıkı sıkı sarılacağın dünyalar güzeli bir oğlun var, Allah sizi ayırmasın. Teselliye laf bulamıyorum başka…
izgün :
29 Şubat 2008 | 17:13Ayçacım tekrar başın sağolsun,yıllar geçsede acının azalmadığını tahmin ediyorum ama güzel oğluşun acını hafifletmende sana yardımcı oluyordur.Yazını okurken hüzünlendim,hayat hem çok kolay hemde çok zor değil mi?Babanında sizi izlediğine ve mutluluğunuzla mutlu olduğuna va dünya güzeli torunuyla gurur duyduğuna eminim.Üzülme demek saçma olacak ama iyiki Erin var iyiki sevdiğin insanlar var,seni ve Erini çok öpüyorum
HÜLYARDA :
29 Şubat 2008 | 18:02ayça beni de dağıttın, uzun zamandır hiç böyle ağlamamıştım. babam benim için de çok farklıydı, baba her zaman bir çocuk için sırtını dayayabileceği, omzuna yaslanıp güven duyabileceği ya da bunları yapmadan bile varlığında güç bulacağı bir insan bence. babasız ben yarım kaldım, kötü bazı şeyler yaşadığımda sanki kimseden yardım alalmayacağım, destek görmeyeceğim gibi geliyor…. halbuki etrafımda beni seven ve destek olan bir çok insan var ama dedim ya yarım kaldım. bunun başka bir açıklaması yok işte. anne bir yarı, baba diğer yarı ben şimdi yarımın diğer parçasını annemle doldurmaya çalışıyorum fakat mümkün değil baba boşluğunu ve o güveni kimse dolduramıyor.
Büyük bir üzüntüm daha var ki torununu göremedi. üstelik Arda babama çok benziyor. öyle çok isterdim ki onu görebilmesini, sevip okşayıp, gezdirmesini…..
Neyse baba başka işte dedim ya baba demeyi bile özlemişim baksana kaç kere yazdım kim bilir haykıra haykıra baba baba baba baba demek istiyorum. eminim ki beni duyuyor ve varlığı ile bana güç veriyordur.
Allah sana da sabırlar versin….
k.i.s.d. :
29 Şubat 2008 | 18:08Canım…
Archi*Sugar :
29 Şubat 2008 | 18:43Aycacigim, basin sagolsun. Acisi hic bitmez, biliyorum ama eminim o, hep yanibasinda seni ve torununu seviyor.
Bebekli Yemeksenligi :
29 Şubat 2008 | 21:46Ayça’cığım 20 şubatta babacığımı kaybedeli 10 yıl oldu. Acım ilk günkü gibi hatta Defne’m doğduktan sonra sanki daha da alevlendi. Nasıl isterdim torununu kucakladığını görmeyi 🙁
Sarılıyorum sana,
Hülya
pinarbk :
29 Şubat 2008 | 22:48Acı olduğu yerde duruyor da sanırım biz onunla yaşamaya alışıyoruz.
Esra gibi düşünüyorum ben de. O senin yanıbaşında, hep seninle. Sen onun hücrelerinden çoğalmışken ve içinde onu taşırken o seni nasıl bırakabilir ki?
pastacirapunsel :
1 Mart 2008 | 01:25Canımmm,
Acılar hiç bitmiyor, hep en derinlerde kendini incecik bir sızı gibi hissettiriyor. Hiç kimsenin yerini de bir diğeri almıyor, alamıyor. Ama bir şeyi öğrendim, gidenler bizleri takip ediyor, hep yanımızdalar, bu bile bazen yetiyor…..
Canım, şirin ve kibar ev sahipliğin için bir kez daha teşekkür ederim:)) Tatlı Erin’ime de Rapu Teyze’sinden kocamaaan öpücükler……
AyçA :
1 Mart 2008 | 01:31Hepinize teşekkür ederim.. öyle bir esti bugn yazmak istedim yazınca rahatlıyor insan ya da ben.. belkide hayattayken yapamadıkların artık olmadığında olmayanı daha iyi anlamaya başladığında geçmişle yüzleşmeni ve vicdanını gıdıklamayı beceriyor.. belki de bunun gibi bir his benimkisi.
Tabii ki yok olmadığını bir yerlerde dönüştüğünü ve de bizi bildiğini gördüğünü hissettiğini bir şekilde temasta olduğunu biliyorum..
sevgiler herkese
annevebebisi :
1 Mart 2008 | 03:45Aycacim, cok uzuldum 🙁
Allah annenle, esinle, oglunla uzun, saglikli, mutluluk ve huzur dolu bir omur versin sana. Sevdiklerine..
köşenin delisi :
1 Mart 2008 | 11:02🙁 “O bir yerlerden görüyordur sizi” derler ya filmlerde…ben inanıyorum buna, ya da inanmak istiyorum. Başın sağolsun… ne desem boş olacak…sadece çok üzüldüğümü söyleyeyim. Esra’nın dediği gibi, sizin ömrünüz upuzun, sağlıklı, huzurlu olsun inşallah hep ve hep beraber olun.
nihal :
1 Mart 2008 | 12:29Ayçacım Merhaba;
Siteni normalde günü gününe takip etmeme rağmen yaklaşık 10 gündür doğru düzgün okuyamıyorum.Çünkü 17 şubat sabahı babamı kaybettim. Uzun zamandır trioid kanseriyle savaşıyordu ve artık herey bitti.Çektiği acılar,sıkıntılar. Sitene şöyle bir gözatayım diye girdim ama yazını okuyunca tutamadım gözyaşlarımı. Anneme ve kardeşime destek olmak için akıtamıyorum gözyaşlarımı herkesin önünde. Ama sen ve yorum yazan arkadaşlar dağıttınız beni resmen. Acım taze , zamanla azalır mı bilmiyorum.Sanki biryerlerden çıkıp gelecek gibi ama gelmiyor işte babacığım. Tek tesellim torununu gördü ilk adımlarını göremese de…… Huzur içinde yat babacığım. ……….
Herkese sevdikleriyle uzun , mutlu ve sağlıklı bir yaşam dilerim. Sevgiler
yasmin iris y. rostomyan :
7 Mart 2008 | 01:13Sevgili Ayça
Demek bizim mutlu hatırladığımız doğurduğum gün, senin en diplere kaybolduğun günmüş..bendeki 6 temmuz gibi…………………………
Ruhları şaad olsun, ayrılık olmasa.Bendeki 13 sene, hala taze, hala eksik.
Görüşecektik, aksadı.
Bizim oğlan düzelmek üzere ama bu hafta da ümidim yok toplanmaya. Ne güzel olacaktı, bakalım ne zaman..