Sonuna çok yaklaştık artık.. yaklaşık 4 hafta var.. ben daha önce olur diye düşünüyordum ama Alper Bey vaktini doldurabileceğini söyledi.tam 2600 gr oldu!!! Ve doğum şeklini almış sadece doğum kanalına daha girmemiş bu da sanırım biraz daha yuvasından çıkmaya niyeti olmadığını düşündürüyor bana. Aslında biraz daha durabilir, geceleri hariç bir sıkıntı yaratmıyor bana ama artık geceleri uzun olmaya başladı. 3 sefer uyanabiliyorum artık ve gögüs kafesim uyuşmuş olarak hemde. Ne tarafa dogru düşüyorsa vücut o tarafa kayıyor ve ben derin uyuduğum için hissetmiyorum sonra birden en üst noktada uyuşarak uyanıyorum sonra başlıyorum evin içinde karnımı ovuşturarak turlamaya .. eğlenmeye devam ediyorum.. artık tanıyorum beyimizi .. ne dersem ya da nasıl dokunursam rahatladığını hissedebiliyorum. Çok garip bir heyecan bu; aylar sonra buluşulacak bir sevgili gibi ve bu buluşmaya çok az kaldı. Çok iyi tanıyorum ama aslında hiç tanımıyorum .İlk seferde ne yapacağını bilmez insan, şaşırır mı, güler mi, utanır mı ? her gün aklından yüz ifadeleri geçer ama karşılaşıldığında o yüz ifadeleri uçar gider hiçde tasarlanmayan duygular ve tepkiler çıkar.. işte artık her gün yeni sevgilimle buluşacağım o dakika ne yapabileceğim geçiyor aklımdan.. 4 hafta çok gibi görünsede aslında bir çırpıda 35 hafta bitti gitti .. 4 hafta ne ki .. biraz gerginim, nasıl olacağını bilmediğim her olayda yaşadığım stress var üzerimde. Dün doktor kontrolünde öyle heyecanlandım ki yüzüm mosmor olana kadar kızardı (bkz. aşağıdaki fotolar 😀 )ve bu heyecanla nasıl doğuracağımı bu bebeği sorduğumda doğum başladığında bu kadar heyecanlı olmayacağımı şimdikinin normal olduğunu başladığında kolay olduğunu görüp bu heyecandan eser kalamayacağını söyledi yani tam olarak bunu söylemediysede ben böyle anlamak istedim 🙂
Bugün kontrole annem ve kardeÅŸimde bizimle geldi ama maalesef artık yüzünü görebileceÄŸimiz bir pozisyonda durmadığı için göremediler, bundan sonra doktorumun deyimiyle “TELEVOLE” bitmiÅŸ 😀 artık yüzü içeri bakıyor ve bizde göremiyoruz hoÅŸ görmek içinde çok az bir zaman kaldığına göre annem ve kardeÅŸim biraz daha fotoÄŸraflar ile idare edecekler. Önce yine NSTye girdim 15-20 dk sürüyor sonra ultrasona girdim.Elimizde kamera, fotoÄŸraf makinesi tam tribün ÅŸeklinde takıldık buralarda:D sonuna yaklaÅŸtıkça hepimizin heyecanı artmaya baÅŸladı sanırım.
Artık pek yoga yapamıyorum hatta hiç yapamıyorum ve yapmamam da gerekiyormuş artk yürüyüş mesafelerini de azaltmak mümkün oldukça dikeyde durmamak gerekiyormuş. Şimdilik bu kadar,günler hala yoğun geçiyor bulduğum her seminere eğitime katılmaya çalışıyorum.Bugünde çocuk fuarı başladı ve ben yine gezenti olarak fuara doğru yola çıkmak üzere hazırlanıyorum. Allahtan bu fuarlar eğitimler hep hastanenin çevresinde düzenleniyor çok da uzaklaşmıyorum 😀 vakit daraldıkça kafadaki seneryolarda artıyor haliyle.