Sabah saat 6 da eve girdim yani gece 2 de oğlumun yanağına bir öpücük kondurdum, bronzlaşmış yanaklarına, baktım baktım: doyamadım; yola çıktım, uyuyamadım! çok saçma bir komedi filmi seyrettim: gülemedim! eve geldim bu sıcakta ısınamadım! öyle güzel beraberdik ki ruhumu oğlumdan kopartamadım!
Buraya geldikten sonra zaman geçiyor iş oradan yola çıkıp buraya gelene kadar geçen zamanı atlatabilmekte..
İçim rahat, mutlu bıraktım; döndüğünde biraz daha bronz, biraz daha uzamış, biraz daha dillenmiş olacak, bense biraz daha fazla özlemiş biraz daha “onun için iyi oluyor” diye kendimi avutmuş olacağım..
Şimdi ayaklarımda ayaklarının sıcaklığı var ya.. yeter yeter diye kendimi avutmakla bu haftayı geçirmiş olacağım..
Dönüp dönüp tofaşa binmek istemesini okuyup gülüyor olacağım…
Allah kavustursun Ayca!
Tofas hikayesi super, nasil da ogreniyorlar su afacanlar :))
Teşekkür ederim 🙂
Tofaşı duyunca 15 snaiye afalladım anlayamadım önce diyeyim o kadar !! 🙂
Bir haftaya kadar bizde aynı durumda olacağız sanırım . İnsan tatil hiç bitmesin istiyor .
Minikler ve komik anıları.İnsan tatil hiç bitmesin istiyor.
allah kavuştursun!
anlatışın yüreğimi burktu gece gece…
e-mail adresini alabilir miyim?
ayca@pandul.org
info@aycaogus.com
🙂
Donuste gercekten iyi ve sagliklı olacak.
Sartlar bu. Allah kolaylık versin.
Destek anne Cigdem