Ne çabuk büyüyor bir bebek.. sabah sabah ağlayasım tuttu… Irode bize temizliğe yardıma gelen, ailemizin ablası bugün son kez geliyor artık ülkesine dönecek .. benden Erin’in fotoğraflarını istedi bende şimdi seçiyordum .. ağlamak geldi içimden..ağlıyorumda.. ne çabuk geçti .. ne çabuk o süt kokusu gitti.. ne çabuk ayaklandı.. ne çabuk...
Haftasonu Büyükadadaydık yine geldik aynı terane başladı.Neyseki annem bizi ziyarete geldi iki gündür pek keyifli geçiyor günlerim.Evde yalnız olmak gerçekten zor iş ve tek başına herşeyi halledebilenleri takdirle karşılıyorum. Cumartesi günü önce metro sonra fenükler sistem ile deniz otobüsüne ulaştık Erin 2. kere metroya ilk defa fenikülere bindi ; eh...
Hayat bugünlerde ağır basıyor ruhuma. Tatil iyi gelmişti oysa.. İstanbul’a ve sorumluluklara geri dönmek canımı sıktı.Yetişemiyorum, yetişememek bana ağır geliyor omuzlarım çöküyor. Aynı anda 10 işi yapabilen ben sadece Erin’e bakıyorum bakmadığım zamanlarda yorgunluktan uyuyorum ya da uyumuyorsam evle ilgili işleri yapmaya çalışıyorum.İki kelime gazete okumak ya da manikür pedikür...
Biraz yorgunum.. tamam söylenmeyeceğim ama 1 haftadır ne yazmak ne çizmek hiçbirşey gelmiyor içimden.Daha bu posta başlamadan sabah sabah yüzüme gülücükleri konduran Bilun‘a kocaman bir teşekkür etmek istiyorum. Neden mi??Aşağıdaki görsele tıklayın hele.. Ellerine sağlık.. çok incesin çok şekersin çok çok çok….. 1 haftadır hiçbirşey yazmadığımı fotoğraflara bakarken fark ettim...