18

Mektup arkadaşlığı

İtalyan lisesinde okuyorsanız İngilizceyi orta ikide öğrenmeye başlarsınız.. Gerçi şimdi sistem değişti, ilköğretim var ve lisede başlanıyor bu okullara. Eskiden sistem böyleydi diyelim. Aksanı italyan aksanlı bir öğretmeniniz olur ve rezalet bir İngilizce öğrenirsiniz:) Ah Zambonini! Okuyan varsa şimdi liseden gülmeye başlayacaktır. Fotoğraflarla ilgisi nedir tabii bunun? Benim gibi dil öğrenmeye meraklı birini Prof. Zambonini kesmiyordu ben de gazeteden kendime mektup arkadaşları bulmuştum o zamanlar. Hem İtalyanca hem İngilizce yazıştığım o kadar çok mektup arkadaşım vardı ki..İngilizceyi bu şekilde sökmüştüm diyebilirim. Öyle ki üniversiteyi bitirdiğimde bu İngilizce ile Koreli bir adamın yanında ( hiç Türkçe bilmeyen) rahat rahat çalışmıştım. Hoş Korelilerin İngilizcesi!! :))
Benim İtalya’daki mektup arkadaşlarımdan biri olan Monica’nın en yakın arkadaşı Erica ile de benim yakın arkadaşım Bahar mektuplaşıyordu. 15 yaşındaydık, aldık elimize bavulları, bindik ikimiz buradan uçağa, cebimizde 100$ harçlık ( o zaman iyi paraydı valla) düştük Roma yollarına. Elimizde bir tane mektupla gelmiş vesikalık fotoğraf ve içimizde “üzerimde kırmızı ekoseli paltom olacak” bilgisini vermiş olmanın huzuru indik Ciampino hava alanına ( sanırım böyle yazılıyor). Ben Bahar’a :” canım 100 dolarımız var bizi almaya gelmezlerse biner bir uçağa döneriz” diyorum. 15 yaşındayız!!!
Hangi cesaretle anne babamız bizi yollamış ? Ben Erin’i aynı şekilde yollar mıydım? Şu anda kestiremiyorum. Hikayeyi tamamlayayım tabii.. Yeşil şapkasından tanıdım ben Monicayı. Floransadan bizi almaya gelmişlerdi. 15 gün evlerinde misafir olduk 🙂 Hayatımın en güzel tatillerinden biriydi 🙂 Noel zamanı gitmiştik üstelik.. sihirli bir Noel  tatili yaşamıştım..Seneler geçti görüşmüyoruz tabii.. internette arattım yüzlerce Monica Verdiani var 🙂 kim bilir nerelerdedir..

Ama mektuplaşmak çok güzeldi. Artık internet var ve bizim çocuklarımız bu kadar saf mektup arkadaşları edinebilecek mi ? emin değilim.. ama bunu yaşatmaya devam etmeye kararlıyım. Bundan sebep mektup arkadaşlarımız var bizim. Erin’in geçen haftalarda kendi elleriyle hazırladığı ilk kartları ulaştı bile. Kim bilir belki ileride o da yabancı dillerde kendi yazacak 🙂

Postacı kimdir ? Postane ne işe yarar? Pul nedir artık bir fikri var.

Dün evde çalışıyorum kapı çaldı. Postacı! Keşke Erin evde olsaydı kendi alsaydı bu paketi tabii..Ben aldım paketi, üstünde kocaman MR: ERIN OGUS yazıyor.. açmadım, eve gelince kendi açsın istedim. Mektup arkadaşı zincirimizden değil. Bu blog sayesinde birbirimizi seneler sonra bulduğumuz ilkokul arkadaşımın ilk göz ağrısı Boris’ten..Erin’i uçurdu içinden çıkanlar.. :)Hediye paketlerini bile atmadı! mcqueenleri kesti tek tek onları bile sakladı! 🙂

Teşekkürler Seren & Boris & Demko ! 🙂 Bu çiçeği sizin için yaptık 😉

Paylaş :=)

Yorumlar (18)

  1. Yanıtla
    AycaOgus :

    Mektup arkadaşlığı – http://www.pi.web.tr/mektup-arkadasligi

  2. Yanıtla
    AycaOgus :

    Mektup arkadaşlığı – http://www.pi.web.tr/mektup-arkadasligi

  3. Yanıtla
    AycaOgus :

    Mektup arkadaşlığı – http://www.pi.web.tr/mektup-arkadasligi

  4. Yanıtla
    AycaOgus :

    Mektup arkadaşlığı – http://www.pi.web.tr/mektup-arkadasligi

  5. Yanıtla
    love and smile :

    Mektup arkadaşlığı deyince aklıma güneş gençlik geliyor 🙂 Mektup arkadaşlığı için yazı yazmıştım gazeteye. Babam yakaladıydı da fırçalayıp izin vermemişti 🙁 ama sonra yine bir şekilde mektup arkadaşları edinmiştim kendime.. maalesef çok uzun sürmediler ama o yıllarda ne facebook var ne bloglar… öyle keyifliydi ki mektup beklemek, uzun uzun yazmak, resimler çizmek, fotoğraf eklemek 🙂 hatta arkadaşımın biri bana mektup içinde pirinç kolye bile göndermişti :)) o zaman pek meşhurdu 🙂
    bu arada 33 yaşındayım şu an 🙂
    o zamanların hit şarkısı benim için :)” bak postacı geliyor selam veriyor ….” hala severim:)
    şimdi de mailleşiyorum sıkça dostlarımla… buna da şükür

    • Yanıtla
      Ayça Oğuş :

      pirinç kolyeeee :)) hatırlıyorummm ne modaydı ! :)))

  6. Yanıtla
    Hatice Selma Doğan :

    Merhabalar ayça
    siten pek hoş takipteyim seni…ileride doğacak çocuğumla ilgili yapmalıyım dediklerimi bir bir not alıyorum sitenden,1 ay 1 fotoğraf uygulaması çok başarılı keşke devam etseymişsin erin çok yakışıklı maşaallah geleceğin kıvanç tatlıtuğu…
    fotoğrafçılık çok keyifli gerçektende ben daha çok doğa ve insan fotoğrafları çekiyorum doğum fotoğrafların çok güzel,heyecanlı…

    benimde mektup arkadaşım vardı hatta ilkokul arkadaşımla ortaokulda iletişimi kaybetmemek için başlamıştık 4 apartman aşağıda otururlardı birbirimizin posta kutusuna bırakırdık hepside duruyor çok güzeldi mektubu açarkenki heyecanlarım geldi aklıma…
    mektup arkadaşlığı süper fikir benim ikiz yeğenlerim var anaoklundalar şubat-2009 lular ahmet ve yusuf erine mektup arkadaşı arıyorsanız çok mamnun oluruz.
    Selam ve sevgilerle…

    • Yanıtla
      Ayça Oğuş :

      Hatice merhaba,
      çok teşekkür ederim.. büyük bir pişmanlıktır benim için 1 ay 1 fotoyu devam ettirmemiş olmak.. :S
      ama sanırım yoruldum o sıralarda 🙂
      yeğenlerin nerede yaşıyor ? aslında yurt dışı diye bir takıntı da olmamalı ..neden olmasın seviniriz..
      mailime adreslerini yazar mısın ? ben de bizimkini yazarım

  7. Yanıtla
    Seren & Remko & Boris :

    Yine ne guzel, icten bir yazi yazmissin Ayca’cigim… Ilk basta cicege cok tesekkur ederiz. Ellerinize saglik, cok guzel olmus!!
    Yazin beni de eskilere goturdu. Benim de birkac tane mektup arkadasim vardi. Onlara yazmak, heyecanla mektup beklemek harikaydi. Ama yazik ki, internet hayatimiza girdiginden beri, bu tur yazismalar azaldi. Umarim ileride Erin’le Boris de mektup arkadasligini surdurebilirler.

  8. Yanıtla
    Biranda :

    Benim 8 yaşımdan 15 yaşıma kadar yazıştığım Elisabetta buldu beni fbook’tan, şimdi bayağı yazışıyoruz, hatta mektuplaşıyoruz da, hatta yazın bi gidip görme niyetim var kendisini! Süper bir duygudur mektup arkadaşlığı, ben de Deniz’e evde mektuplar-notlar yazıyorum ki kağıt kalemden hiç kompayalım.
    Bu arada Zambonini İngilizce’si aslında telaffuzu dışında iyidi be Ayça, bakma İKO’nun da, Zambo’lu İtalyan Lisesi’nin de İngilizce’si pek çok koleje hatta anadolu lisesine kıyasla bile daha iyi bir temel verir(di). Haklarını yemeyelim yani:) Bir de bizim zamanımızda Orta 1’de başlanıyordu, sizde Orta 2’ye almışlar galiba şimdi onu anladım!

    • Yanıtla
      Ayça Oğuş :

      ben de telaffuzundan bahsediyorum zaten :)) akıllara zararrr :)) çok severdim kendisinio ayrı en çok taklidini yaptığım oydu valla:))

  9. Yanıtla
    Özgeee :

    Sen anlatırken yüzüme kocaman bir gülümseme yerleşivermiş. En güzel tatillerimiz en plansız, en saf olduğumuz zamanlardakilerdi galiba:)
    Erin’e bunu aşılaman bayıldım. Dürüst olmak gerekirse ben mektup arkadaşlığı konusunda sabırsız bir tiptim, herhalde D’nin de olmaz. O da sabırsız ve kinestetik bir tip gibi?

    • Yanıtla
      Ayça Oğuş :

      etiketleme çocuğu yahu :)) belki sabırlı olacak 🙂 ve belki Erin benim gibi sevmeyecek :S

  10. Yanıtla
    Papatya Papadopoulos :

    Valla ne cesaret o yaşta gitmişsiniz 🙂
    Ama bir kere cesaret edince eminim harika geçmiştir.
    Bizim çocuklarımız da isteyecekler elbet böyle tatiller… Eh, mektup arkadaşlıkları sürerse de gidecek bayağı kapıları oldu dünyanın her yerinde 😉

    Biz şahsen bekleriz her zaman 🙂

  11. Yanıtla
    cocuklacocuk :

    Ne güzel bir macera olmuş. Okuma yazmayı öğrendiğinden beri uzaklardaki yakınlarımıza kızımla mektuplar yazıyoruz bizde, kimbilir belki mektup arkadaşları da oalacak ilerde.

  12. Yanıtla
    Burcu Ural :

    Aycacim o duyguyu oyle iyi biliyorum ki.
    Oncelikle Acanfora diyecegim. Bizim donemdekiler gulumseyecek.

    Ben de Topolino dergisine adresimi yazmistim. Her gun 10’ar 20’ser mektup geliyordu. Postaciyla kanka olmustuk artik.
    Mektup arkadaslarimdan biriyle yillar sonra Facebook’ta karsilastik.
    Cok tuhafti.

    Hala mektup yazmak birinci tercihim 🙂

    • Yanıtla
      Ayça Oğuş :

      okanfora derdi Kerem Tuncay ona 😀
      aa evet topolinoooo!!! :)))

  13. Yanıtla
    cigdem :

    Eh bizim kızında bayağı bir mektup arkadası var. Küçük hediyelerde koyuyoruz içine. pek mutlu oluyorlar.

    Iyiki varlar.
    Arkadaş canlısı anne Çiğdem

Leave a Reply to Ayça Oğuş cevap vermekten vazgeç