Instagram takipçilerimden sevgili Ferda “insanların söyleyecekleri hiç bitmez, yeter ki kulak kabart..” demiş bana dün paylaştığım fotoğrafın altına. Fotoğraf aşağıdaki: Erin 6 aylık, geçmişe ufak bir yolculuk yapmış ve altına da
1. Herkes bebelerini koyuyor kıskanıom benimki oldu dandini dasdana
2. #selfie çekmeyi sizdeğğnn öğrenmeyeceğiz biz zamanında da ruh çalkantılının daniskasıydık #iyigeceler #zalimsinzaman #2007 #eylül #pinikkus
yazarak paylaşmıştım. Bunun üzerine fotoğrafın ardından yine ve yeniden hiç bıkmadan herkes ” ikinciyi yapsana” diye başladı. Tost yapıyoruz anasını satim oldu saat kaçta servis edilsin??
Şimdi bu yazı kafamdan hızlıca geçenler olacak zira daha önce kibarca yazmıştım cevaben: Ahanda KARDEŞ diye başlık atmıştım. Çeşitli sosyal medyada da soranlara da her zaman kibarca cevap vermeye çalıştım ama canım aaa yetti artık bundan böyle bu son yazımdır ve kulak kabartmayacak çok merak edenle de bu yazıyı rehber niteliğinde okuması için paylaşacağım.
Şimdi efenim bazı sorular vardır biz duygusal Türk insanı olarak bunları oldukça iyi niyetle sorarız ama bu sorular taşıdığı iyi niyetten daha fazla mahremiyet taşırlar, soruyla beraber insanlara yatak odanızı açmış gibi hissedersiniz.
— aaa hep bekar mı kalcan yavrumm evlen artık
— eee hadi ne zaman çocuk ( daha evleneli 6 ay olmuşur misal )
— ama çocuksuz ev olur mu kuzummm ( 2 – 3 sene geçmiştir )
— bak yaşın geçiyor evladım yapın artık bir çocuk ( artık ümidi kesmek üzere soran olmuş 6-7 sene evleneli ama merakına yenik sürekli)
— hah çocuk oldu daha 6 ay olmadan : arayı açma evladım hemen yap kardeş
— İkinci çocuğu kucağına almışsa #kardessart etiketini kendine yapıştırıp yarattığı sosyal baskıdan habersiz : aaa bak valla nasıl da güzel oyneyolar kardeş kardeş yap bak mutlaka
— sizin gibilerin mutlaka iki tane hatta üç tane yapması lazım bu ülkeye aydınlık gelecek onların elinde hem kendi bencilliğinizden yapmıyorsunuz
— ilk çocuktan sonra arayı çok açtıysan ve arası açık ara farkla iki çocuğu varsa soranın : bak ben son dakikada pişman oalcaktım valla parmağında oynatıyon yap şekerim
— iki çocuklulara ” tamam hadi ha 2 ha 3 bi tane daha yapıveee”
— İkiz bebek doğuranlara hastane odasında herkesin ortasında ” aa doğal mı tüp mi ? “
— doğumdan sonra : normal mi sezaryen mi ?? hmm ben doğal doğum yaptım
— emziriyor musun mama mı veriyorsun ? bak şekerim emzir bol bol en iyisi ben 5 yaşına kadar emzirdim !!
— nasıl kilo veremiyorsun anlamıyorum bilmem kim yiyo yiyo tığ gibi doğum sonrası emzirmedin mi sen hem emzirirken kilo veriliyo diyollla hızlıca
Eminim yorum kısmına gırtlağınıza kadar kızararak cevap vermekten bıktığınız soruları siz de eklersiniz hoşuma da gider, hızlıca benim aklımdan geçenleri bunlar. Hepsine toplu bir cevap veriyorum öncelikle :
yani meali :
Bir insanı yargılamadan önce gökte üç ay eskiyinceye dek onun makosenleriyle (ayakkabısıyla) yürü. Dışarıdan bakınca pek çok hayat yanlış, mantıksız, delice görünebilir. Dışarıda kaldığın sürece insanları ve ilişkileri yanlış yargılayabilirsin..Yalnızca içinden, yalnızca gökte üç ay değişene dek onun makosenleri içinde yürüyerek; dürtüler, duygular, insanı farklı davranmaya yönelten nedenler anlaşılabilir…Anlayış,
bilgiçliğin kibriyle değil, alçak gönüllülükle doğar./Bir Kızılderili Deyişi/
Bu yeterince açık olmadı mı ? olmadı çünkü ben bunu çok kez yazdım duymak istediği ne biliyor musun ?
— Çocuğum olmuyor benim
— maddi durumum sizin kadar iyi değil bir den fazla çocuk bakamam
— kocamla / karımla sevişmiyoruz artık evli kalmamızın başka sebepleri var
— yumurtalık kanseri oldum aldırdım olmuyor çocuğum
— beni kimse beğenmiyor senin kadar şanslı değilim evlenme konusunda
— normal doğurmaktan korktum bacım senin kadar cesaretli değilim
— emziremedim başarısız bir anneyim napacan ??
— tüp bebek ama ailemiz bilmiyor üzülmesinler diye söylemedik biliyor musun ? biz de üzülüyoruz bu duruma çok uğraştık yıllarca haklısın doğal yolla olamadı biraz eksiğim sanırım senin kadar tam değilim.
— Ben çok istiyorum kıvranıyorum ama kocam / karım Nuh diyor peygamber demiyor ikna edemiyorum!
— ailemizde genetik bir hastalık var korkuyorum ikincide olursa diye yapmıyorum ama eşimin de ailesi bilmiyor durumu aramızda kalsın.
ya da ne bilim bunun gibi cevaplar. Sorunuza karşılık bu cevapları duysanız ne hissederdiniz ? İnanın sürekli sorduğunuz kişilerin sürekli kalbinde hissettiği sıkıntının onda bir olmayacak bu sıkıntı. Çünkü çoğunlukla size veremedikleri cevaplar var çünkü o cevaplar soruyu yönelttiğiniz kişinin en mahreminde en kuytu köşesinde kendisiyle ilgili en derin yerinde saklı duruyor ve siz onun özeline, mahremine, yatak odasına girerek iyi niyetle sorduğunuzu sandığınız sorunun ne kadar patavatsız olduğunu fark edemiyorsunuz!
bana gelince kendi adıma cevap veriyorum:
Ben ikinci bir çocuk yapmama kararı aldım uzun bir zaman önce. Oğlumu 30 yaşında işimi gücümü bırakarak, sosyal yaşamdan koparak, çevremde ailemde tek bir çocuk bile yokken, internetten çocuklu kadınlarla Benimle Oynar mısın anne diye diye kendime arkadaşlar edinerek, şehrin tam ortasında, asansörsüz 4. katlı bir apartmanın en üst katında sabah akşam puset indir çıkart arabaların arasından bir parka git hava al geri dön şeklince, yemeğini, çamaşırını , temizliğini kendi başına hallerek, sağ olsun kocamdan akşamları büyük destek alarak , annemden de gidip gelebildiği oranda yardım alarak TEK Başıma büyüttüm! Televizyonun karşısında oturtmadım 2 yaşını geçene kadar ! Bu ne demek bilir misiniz ?? Eline oyalansın diye ipad tutuşturmadım, her öğününü taze taze hazırladım, her gün sokağa çıkarttım ve en önemlisi kendi oğlumu kendim büyüttüm!! 2 sene boyunca yaklaşık her gece uykusuz kalarak emzirdim ve o uykusuzlukla ertesi sabah 7 de iş başı yaptım, mola vermek gibi bir lüks hiç bir zaman olmadı çünkü o uyuduğunda ev işleri vardı. Kolay değildi ama başa sarsam yine aynısını yapardım. 2 yaşından sonra da kendime hiç bilmediğim bir konuda iş kurmaya başladım. Gece saat 3-4 lere kadar bilgisayar başında çalışıp sonra sabah 7 iştima!! Bakıcısız kocamın işinden feragat ederek ayırdığı zaman içerisinde geliştirdim işimi. Birden fotoğrafçı olmadım ben ! Emek harcadım tıpkı bir bebek büyütürcesine. Tercihim o dönemde bir bebek daha yapmak olabilirdi belki ancak hazır değildim ve konsantrasyonumu iş kurmaya yönelttim. Bir bebek gibi doğdu, emekledi, ayağa kalktı, yürüdü ve şimdi bir işim var ve bu süreç bir çocuk büyütmek gibiydi. Bu dönemde de bir çocuk daha büyütemeyeceğim kararını verdim.
Elimdekiler ile bir tane çocuk yetiştirmeye karar verdim. Elimdekinin yettiği kadarıyla!
60 yaşına geldiğimde bana sorarsanız _ ki o kadar beklemeye de gerek yok_ en büyük pişmanlığın nedir bu hayatta diye : 3 tane çocuk yapmamış olmaktır diye cevap vereceğim. Kalbimde kanayan yara olacak kalacak. “Geç kalmadın” falan deme sakın onu biliyorum ama tercih yaptım. Bencil diye yargılamandan da sıkıldım artık. İşine bak !
Tatmin oldunuz mu??
Şimdi bu yazdıklarım doğrultusunda bende sürekli bana ” eee ikinci şart!!” diyenlere çok soru sorabilirim ama benim edebim buna izin vermiyor.
kardeş şart mı??
Kan değil kalp kardeşi olsun inşallah hayatında.
Oğlum için değil ama benim için bir çocuk daha şarttı! Bir tane daha yapsaydım bir kere daha anne olabilmek için yapardım çünkü : kardeş şart değil dostum! Kendi ailem ve eşimin ailesinde gördüğüm kardeş ilişkilerinden yola çıkıyorum şart falan değil.
Tek çocukla kalmaya karar verenler size diyorum : çok güzel bir cevabım var
“ya valla ben KISIRIM olmuyor !”
Çenesi kapanıyor soranın bir daha sormuyor
İyi günler.. Herkes kendi hayatına hadi bakalım ..bundan böyle mail ile soranlar dahil ( evet şaşırma okuyucu mail ile bile soran oluyor böyle de meraklı bir kediyiz !) olmak üzere direkt bu yazıya gelin olma mı??
İMZA: Sürekli doğum odalarında aile büyükleriyle ve çevremde çokça anne ile muhattap olduğundan ” ee ikinci yok mu ? ” sorusunu ardından da ” yalnız bırakma çocuğunu yazık olur” eklentisini haftada en az 10 kere duymaktan bıkmış kadın.
Comments(44)
Ayça Oğuş (@AycaOgus) says:
10 Nisan 2014 at 14:50Kardeş şart! diyenler: gelsenize bişi d(en)iycem! http://t.co/ADN9RiNafx
Buket says:
15 Mart 2015 at 13:40Ağzınıza sağlık, ne kadar da güzel yazmışsınız. Bizde “çocuk ne zaman” gibi mahrem bi soruyu sormak normaldir ama büyükler için olmuş çocuğa “hayırlı olsun” demek ayıptır (nası yapıldığı belli, nasıl ima edilebilir):), herkes özelinize karışır, saygısızca. Ben 8 yıl önce kızımı dünyaya getirdim. Çok keyifli ve kolay bir doğum öncesi ve sonrası dönem geçirdim. Herkes dedi ki “çocuk büyüttüm deme, hiç uykusuz kalmadın”. Evet uykusuzluğu hiç bilmem, kızım sabaha kadar uyurdu, kolay bir çocuktu. Ama ikinciyi düşünüyor muyum? Hayırrrr. Peki neden? Şartlar eskisiyle aynı mı? Ben kardeşime göre çok şanssız, hatta bir ara ana-babadan uzak büyüdüm, her çocuğa eşit muamele ve fırsat konusunda takıntılıyım(farzedin bu konuda hastayım, tabii ki koşullar değişiyor, ikisine de aynı olmayabilir, ama dedim yaaa ben bu konuda hastalık derecesinde takıntılıyım). İkincisi; teknoloji çağındayız, televizyon, internet, bilgisayar, sanal ortam çocuklar için çok büyük tehlike ve ben çocuğumu sanat, spor gibi alanlara yöneltip, mental ve ruhen sağlıklı olmasını sağlamalıyım. Bunların hepsi parayla oluyor. Okul masrafları, müzik, spor kursu az para tutmuyor. Üçüncüsü, birbirimize sokularak film izliyoruz, tiyatroya gidiyoruz, cafede ana-kız oturup sohbet ediyoruz ve bunları yapabiliyor olmaktan çok büyük keyif alıyoruz, kimse vaktimizi çalmasın istiyorum. Kardeşlik ilişkilerinde her bakımdan kaymağı daha çok küçüklerin yediğini düşünüyorum. Annem ve kayınvelidem çocuğum olursa bakamayacak, 3 sene bakımını bakıcı tutarak finanse etmek zorundayım, ve ben, karı-koca çalıştığımız, kendi evimizde oturduğumuz ve çoğu memura göre daha iyi kazandığımız halde ayın sonunu zor getiriyorum. Kardeş şart düşüncesiyle çocuğa kardeş yapsam, ileride görüşmezlerse, birbirlerine faydaları olmazsa ne olacak? “Ama, ama, biz seni ablana destek olursun diye doğurduydukkkk” diye ağlayacak mıyım? Bana kalırsa, bu hayatta herkes yalnız, herkesin kendi çekirdek ailesi, yuvası esas. Yine de tabi ki ikinci olsa yaşam koşullarımı düşürür bakarım:)) Ama istemiyorum, biz böyle mutluyuz. Karışmasın artık kimseeee, yeterrrrr:)
selcoline says:
10 Nisan 2014 at 15:13Ayça sana çok hak veriyorum 🙂 ben de yolun karşı tarafından başka bir isyan dillendirmek istiyorum. Şu anda 3. çocuğuma 5,5 aylık hamileyim ve “çok zor”, “nasıl yapacan”, “Allah sabır versin yazık”, “başbakanın sözünü mü tutuyon”, “bu ne 2 yılda bi yavruluyon”, “e sen işi de bırakırsın artık”, “2 çocuğa baktın da 3. mü kaldı” diyenlerden, ” 3 çocuk senin neyine” bakışı atanlardan 2 kardeşin rızkından çaldığımı ima edenlerden sıkıldım, bunaldım, bıktım, usandım. Size ne yahu size ne, siz mi gelip bakacaksınız da tasası size düştü. Neden ailevi kararlarımla ilgili size açıklama yapmak zorundayım. Hiç tanımdağım insanlar ayak üstü sorguya çekiyorlar yahu…
Hele de şu “başbakanın sözünü tutuyosun haa” diyenlere daha da bi ifrit oluyorum, yok kardeşim çok şükür kendi aklım ve de fikrim var kimsenin sözünü tutmuyorum. 3. çocuğu yapıyorum diye AKP’li bile oldum yahu bu ne manyak mısınız siz…
Velhasıl kelam herkesin yaşam tarzı, hayattan bekledikleri, istedikleri, verdikleri kararlar sadece kendini bağlar yahu…
Ayça Oğuş says:
10 Nisan 2014 at 16:58hah bi de bu tarafı var işte .. yok burnunu sokacak herkes herkesin özeline.. sağlıkla kavuş bebeğine dilerim :=)
akp limisin ? :))) hahha
allahım yaaa ötekileştirmeye gel sen
Eda Alp says:
10 Nisan 2014 at 12:25On numara yazı … Bir solukta okudum!!!👏👏👏👏👏
Lugesyameri says:
10 Nisan 2014 at 15:34“İleride çok pişman olacaksın”, “kendi bencilliğinden yapmıyorsun di mi kardeş ? “, “tek çocuk hiç çocuk”, “4 leyin de tam aile olun”. Kimi zaman o kadar çok baskı altında hissediyorum ki 2. çocuk hususunda. Sanki tek çocuk sahibi oldugum için yarım kadın/yarım anneyim ! tamamlanamamışım. Çok şükür bir evlada sahip olabilmişim ve ona elimden gelenin en iyisini vermeye çabalıyorum derken ben yakın ve/veya uzak birilerinin bu söylemleri hiç bitmiyor/bitmeyecek. Sevgiler
Ayça Oğuş says:
10 Nisan 2014 at 16:57:=) aynı hislerdeyim yalnız değilsin :=) ama tam anneyiz don’t woriiiii
Süloslem Özbay says:
10 Nisan 2014 at 12:37ayyyyy hislerime tercüman bir olmuş :)))
Bedardem says:
10 Nisan 2014 at 15:50Bilmeden içimde büyüttüğüm kocaman bir karanlığa ışık tutmuşsun. Geçen sene bu zamanlar 6 ay kanamalı bir şekilde yattığım hastaneden çocuğumu alamadan çıktım maalesef! İnsanlar bu konuda öyle acımasız ve öylesine fütursuzlar ki, sırf meraklarını gidermek için beni nasıl kanattıklarından haberleri yok. -Çok şstemiştim, çok da emek verdim ama beceremedim ben ikinciyi, öldü benim bebeğim. demek zorunda kalmak benim ayıbım mı bilemem ama bildiğim bir şey varsa o da konuşmak için çoğu zaman sadece ağzımızı kullanıyor olmamızdır! Teşekkür ediyorum yeniden.. sevgimle
Ayça Oğuş says:
10 Nisan 2014 at 16:56Bunu da yazacaktım madde olarak aslında sonra elim gitmedi .. işte bu yüzden sormayın kardeşim diyorum sormayın kanayan bir yara var elbet.. başın sağolsun sabrını versin allah veriyordur da.. inşallah gönlüne göre istediğin zamanda bir bebeğin olur tekrar :=)
Bedardem says:
11 Nisan 2014 at 09:48Çok teşekkürler… Bir oğlum var ve ona sarılarak yaşıyorum. Onun ömrü uzun ve güzel olsun bana yeter. Allah çocuklarımızı iyilerle karşılaştırsın. Benim yolum seninle kesiştiği için çok şanslıyım. Sevgimle
Şükriye says:
10 Nisan 2014 at 16:34Çok güzel yazmışsın Ayça çok da haklısın. Sevgiler…
Ayça Oğuş says:
10 Nisan 2014 at 16:58Teşekkür ederim :=)
oZGe says:
10 Nisan 2014 at 16:36Ağzına, kalemine sağlık. Millet gerçekten ne kadar düşüncesiz inanamıyorum. Ben 34 yaşında ilk çocuğumu doğurmuşum, bir yandan çalışıyorum çünkü mecburum, diğer yandan çocuğumu en iyi şekilde yetiştirmeye çalışıyorum. Daha 1 yaşı dolmadan başladılar arayı açma kardeş şart diye. Diyecek söz bulamıyorum, kısmet deyip kapatıyorum konuyu. Herkes herşeyi çok iyi biliyor gerçekten.
Ayça Oğuş says:
10 Nisan 2014 at 16:59Özgecim sakın arayı açma
( bana ne oluyorsa ben gelip bakıcam sanki 😛 )
@obeydag says:
10 Nisan 2014 at 16:50Kardeş Şart diyenler bir gelsenize, sağ olsun @AycaOgus benim söylemek istediklerimi yazmış http://t.co/YvhroSAj0m
esin says:
10 Nisan 2014 at 17:24Aycaaaaa tam derdime parmak bastin. ben tek cocugum kizimin ille kardesi olsun demedim ama ben ikinciyi isterdim kendim icin. ama maalesef olmadi olmuyor ve ben her seferinde soru yanitlamak istemiyorum uzuluyorum , kiriliyorum, agliyorum icim aciyor. olmuyor iste olmuyor bende problem cikti ya ameliyat olup ikinciye hamile kalmam lazim ki ameliyattan deli gibi korkuyorum yada tek cocuk yoluma devam. sormayin artik bu soruyu lutfen :((((((((((((
Ayça Oğuş says:
10 Nisan 2014 at 17:41ya işte .. aynen .. illa bunun gibi sebepleri duymadan içi susmuyor insanların maalesef..
ben kısırım diyorum çaaat diye suratları kalıyor öyle haa öyle mi bıkmadınız mı sormaktan ben böyle böyle susturucam sizi diyerek
artık hayırlısı falan diye cevap veremiyorum çünkü artık yapamadığım için bir karar verdiğim için her soruda eziliyor kalbim ..
geçmişler olsun ciddi bir şey değil umarım ..
esin says:
10 Nisan 2014 at 17:56tuplerimde daralma olmus ameliyatla acabiliriz ama kesin sonuc degil dediler. bende ameliyattan deli gibi korkan biri olarak kasmaya gerek yok Allaha sukur 1 tane saglikli evladim var dedim sayfayi kapattim ama yok ben kapatinca kapanmiyormus bu sayfa. dedigin gibi illa problem var olmuyoru duymak istiyorlar bizde duyuracagiz napalim. cunku tek cocuk imkanlar maddi kosullar yada isler yogun durumlarini duymak istemiyorlar. illa problem var olmuyoru duymak istiyorlarmis ben onu anladim.
Ayça Oğuş says:
10 Nisan 2014 at 18:02hiç belli olmaz o işler yiyecek ekmeği olan gelecek yolu bulur ümidini kesme derim :=)
Selen says:
10 Nisan 2014 at 18:22Ah ah ben de Selcoline gibi üç çocuk anası olarak şu “aferin başbakanı dinliyorsunuz demek” lafına cidden çok ama çok sinir oluyorum. Bıktım artık “bunlar gibi üç çocuk istemez o” demekten… Allah hayırlı evlat versin kaç tane olduğu mühim değil.
Aslıhan says:
10 Nisan 2014 at 22:46Kardeş yapcam, miras bırakıcam birbirlerine düşürücem diyince duralayan şahıs karşısında biraz zaman kazanma imkanı oluyor 😉
@FerideOnderUnal says:
11 Nisan 2014 at 07:44“@AycaOgus: Kardeş şart! diyenler: gelsenize bişi d(en)iycem! http://t.co/gRoPZXKVsO” hah şöyle…
Açalya says:
11 Nisan 2014 at 08:47Milletin derdi yok amk, nelerle uğraşıyor.
Güner Arat says:
11 Nisan 2014 at 07:11müsadenle kiz kardesime yollamak icin kopyaliyorum. o da bu ikinci cocugu ne zaman yapacaksin dirdirindan acaip bikti 🙂
sakaranne says:
11 Nisan 2014 at 11:48Doğuralı 15 gün olmuş Aaaa o karın ne öyle bi de normal yaptın cıkcıcıkcıck…
2aylık olmuş hemen yap arayı uzatma (bi izin vereydiniz de 6 ay emzireydim bari)
Bebeğini diğer insanlardan sakınırsın Buldumcuk delisi olmuş heralde bebeğin olmasaydı hamamdan kundak kapacaktın.
2. şimdilik düşünmüyorum dediğimde de kız 18ine gelsin öyle yap canım.
evet 2.yi istiyorum ama maddi imkanlar,Psikolojim ,çalışma şartlarım el verirse yoksa Allah isteyenlere versin.
@IrakYas says:
11 Nisan 2014 at 11:56Merakli ve mudaheleci olusumuz sizi de rahatsiz ediyor mu?
Kardeş şart! diyenler: gelsenize bişi d(en)iycem! – http://t.co/pyIrkvavgv
Deniz says:
11 Nisan 2014 at 12:54Temmuzda evleneli 10 yil oluyor ve hala cocuk yapmadim. Ustelik yasim da 37 :). Ilk senelerde soran cok oluyordu da, 4.seneden sonra artik kimseler sormaz oldu, sanirim cocugumuzun olmadigini dusunuyorlar 🙂
Erin ne kadar guzel bir bebekti, sen hamileyken takip etmeye baslamistim blogunu, gozumun onunde buyudu. Simdi de cok guzel bir cocuk oldu, masallah!
Sevgiler
Deniz
Ayça Oğuş says:
12 Nisan 2014 at 16:48aaa çocuksuz olur mu hiç ?? ne zaman düşünüyorsun
😈
zeynep bade yavuz says:
11 Nisan 2014 at 15:01oğlum 2 yasında bunun 1.5 yılında eşim işssizdi ve o baktı.eve para lazım diye ben 1 gün bile doğum izni kullanmadım.hemen işe başladım.Annem ve kayınvalidem çocuk doğduğundan beri kayıplar…O cocugu nasıl bir psıkolojı ile büyüttüğümü hatırmak dahi istemiyorum.Pişik kremi bitince oturup ağlar mısın? hah işte tam o psikoljiden bahsediyorum.. 7 aydır esım çalışmaya başladı ve sorular da yağmur gibi yağmaya…
en güzel cevabı vermişşin.
Seni tanıyorum ama bı gun tanışırsak sarılıp öpmek istiyorum….
Bal Yanağın Hikayesi says:
11 Nisan 2014 at 16:01Nasıl güzel bir yanıt,yüreğine sağlık.
Ben yumurtalık kanseri yaşadım öyle işkence günler geçirdim ve hamileliğim doğumum bile felaket kötü geçti ona rağmen hala bana soranlar ya da ısrar edenler var.
Ya benim makosenler onlarda olsa ne yapacaklardı acaba ?
@orkimum says:
11 Nisan 2014 at 16:19RT @AnnePedagog: insanların mahremini merak eden mutaasıp insanlarız:)!Kardeş şart! diyenler: gelsenize! – http://t.co/kgOKArWbfK via @Shar…
Yasemin says:
11 Nisan 2014 at 19:05Eeee 2. Ne zaman :))))))))
Hehe 🙂 bak bu yazının altına bu soru şarttı eksik kalmasın dedim :))) 😀 😀
Ülkü Aydın Küçük says:
11 Nisan 2014 at 17:202. için gelgitler yaşadığım şu günlerde yazın iyi geldi. Kalemine sağlık. Kız kardeşimin biri 3 diğeri 1.5 yaşında iki oğlu var ve 3.yü daha şimdiden düşünüyor. “Bak kardeşine peşpeşe çocuklarını doğurdu büyütüyor sen hâlâ dur!” Sinir oluyorum artık…
Ozge Diyar says:
11 Nisan 2014 at 18:48içim cız etti benim de… 36 yaşındayım. Benzer şekilde büyütüyorum Deniz’i anne özlemi çekmesin, çocukluğunu doya doya yaşasın diye. Ve benim de hiç desteğim yok. Kayınvalidem öldü, annemle görüşmüyorum. Gerçekten çok zor, saygı duyuyorum. Ben hala o tercihi yaptığımı bile itiraf edemiyorum, etrafında dolanıyorum. O anlamda sizi tebrik ediyorum 🙂 İçimizde uhte kalacak herhalde 2. çocuk her zaman…Yapacak birşey yok…
gülay çömlek says:
13 Nisan 2014 at 19:502 çocukluyum ikisinide çoook seviyorum. İkinci çocuğuma bakıp iyki doğurmuşum diyorum. Ama tavsiye ediyormuyum? pek değil 🙂 Hele anlaşmazlık anlarında, paylaşamama sorunlarında, kavga ettiklerinde kapıyı çekip gidesim geliyor.İki + fazlası çocuk sahibi olacakların sahip olması gerekenler; Sağlam bir sinir sistemi, iyi bir bütçe, yardımcı eş, yardımcı eleman, yardımcı eş dost akraba, çok sevgi , çok sabır,….. Hani Harvey Karp demişti ya “bir bebeği büyütmek için koca bir köy gerekir” ikincisini siz düşünün 🙂
Selen says:
14 Nisan 2014 at 05:11Bu liste uzar da uzar.. Hayir iki cocuk yapip kurtulmak da mumkun degil. Gecen gun kedimi kucagima almis seviyorum, hemen yorum geldi “ayy kucagina cok yakisti. bir ucuncu lazim size”… ya kediden bebek cagrisimi yapacak kadar hayal gucu genis, yada bu lafi sokmak icin bahane ariyormus, di mi?
Fatma says:
14 Nisan 2014 at 15:55Yazının üzerine bir yazı daha gelmiş ama yorum bırakmadan edemedim, bu ara sürekli aklıma ge(tiri)len bir konuya parmak basmışssınız, benim de bir kızım var ve sürekli ikinci çocuk soruları yanıtlamak zorunda kalıyorum üstelik de çoğu yakın çevremde sözde durumumu bilen insanlara. Eşim kemoterapi alıyor, ciddi bir hastalığı var, doğal yollardan bir çocuk daha sahibi olmamız mümkün değil, tüp bebek belki olabilir ama eşimin hastalığı nedeniyle cesaretim yok ikinci çocuğa. Ama işte, kendi annem bile sürekli ikinciyi soruyor, tanıdık yabancı herkes. Desem ki “eşimin spermleri kalıcı hasar gördü, tüp bebek yapmamız lazım hadi onu göze aldım diyelim eşim hasta hem de ciddi hasta, ikinci çocuğu yapayalnız büyütmek zorunda kalabilirim işte onu göze alamıyorum”.. içimden bu cümleyi tekrarlıyorum dışımdan “kısmet” diyorum bu sefer ısrarla neden ikinci şart onu anlatıyorlar, kendilerinden örnekler veriyorlar filan, sonra yalnız kaldığım ilk anda ağlamaya başlıyorum. Sormasınlar artık ya cidden:/
Eda says:
15 Nisan 2014 at 10:26Kızım 1yaşındayken ikinciye hamile kaldım, kalmışım 🙂 ilk tepkim ağlamak olmuştu, nasıl bakarım, kızıma haksızlık vs. diye. Bu duygu durumunu 1 gün içinde atlatıp iki çocuk moduna girmeye karar vermişken aileden en yakınlarımın tereddütsüz sorduğu ilk soru ‘aldıracak mısın?’ ‘İyi düşün’ vs gibi gerçekten çok üzücü ve ezici sorulardı. ‘Niye korunmadınız?’ bile dediler yauu! Diyenlere nasıl korunduğumuzu da detaylıca anlattım valla! Korunurken oldu demek zorunda hissettim kendimi, ve böyle söylediğim istisnasız herkes ‘nasıl korundunuz’ dedi. Insan merak ediyor dimi 🙂
Şimdi kızım 3,5 oğlum 2 yaşında. Çok zordu tabi, bizden çok gitti. Ben cesaret edemezdim ama şuan da ikisi de benim canımm. Bana da birbirlerine de şartlar -artık- 🙂
Oğlumun hamilelik sürecini hatırladığımda da hep burnum sızlar. Onu da deyiverim. down sendromu bulguları çıkınca ‘aldır bakamazsın’ ‘risk almayın’ ‘kızına yazık’ dediler hiç gözlerini bile kırpmadan. Insan sağlığın derdindeyken bir de bu yorumlarla başa çıkması zormuş gerçekten. ‘Dost acı söyler/senin için diyoz’ gibi kılıflar da pek işe yaramıyormuş, meraklısına duyurulur. Ha şunu da söyleyim, doğumdan sonra bir yakınım şöyle demişti ‘ ya bizi dinleyip aldırsaydın bebeğini’… Çok şükür ki oğlum sağlıklı doğmuştu. İçimden geldiği gibi, ona her haliyle annelik yapmaya hazırlamıştım kendimi. Bu benim kararım olmalıydı… Yine meraklısına; böyle mühim kararların altında imzanız bulunmayıversin, karışmakla birşey kazanmazsınız da sebep olacağınız durumlardan, işiteceklerinizden huzurunuz kaçabilir. Bitti 😀
Selin says:
1 Mayıs 2014 at 08:34Bazen kendimizi tutamiyoruz ama iki kisi karar verdiginde dunyanin ne dusundugu hic ama hic onemli degil.Evlenme surecinde niye dugun yapmadin, neden acele evlendin yoksa hamile misin. Yok gercekten demekten, 9 ay gecsin ispatliycam dmekten yorulan biri olarak su an ne zaman cocuk, ne zaman bebek sorulariyla bogusuyorum. Insan istesede artik oyle bir baski var ki istemiyor:)
Kisilerin ozel hayati hakkinda yorum yapmak hic hos birsey degil. Samimi olursun, can ciger arkadasin olur sen acilmak istersin konusursun o baska ama soru sorup sen desme yarasini yeter.
Suna says:
2 Haziran 2014 at 16:44Duygularıma tercuman olmuşsunuz, teşekkür ederim..
sezen says:
14 Ağustos 2014 at 21:37Offf gercekten de ne kadar mudahaleci insanlariz biz.
Evleneli 4 sene oldu. Biz cocuk istedigimizden bile emin degiliz o yuzden de hicbir zaman bu konuda insanlarin gazina gelmemeye calisiyoruz. Herkesin hayat dinamigi cok farkli. Ben zaten evlenirken de doktora yapiyordum. Hayatimin hicbir asamasinda 30 yasimdan once anne olmayi dusunmemistim. Zaten doktora tezimi de vermeden cocuk yapmak istemedim.Ustelik isim geregi 6 ay ABD’de yasadim ve bu zorunlulugumu da herkes biliyordu. Buna ragmen surekli olarak cocuk cocuk diyerek basimizin etini yediler.Ustelik bunu butun hayat dinamiklerimizi bilen ailelerimiz bile yapti. Cocuk yapmak yapmamak, 2. veya 3.yu yapmak tamamen iki kisi arasindaki bir durum. Ustelik bizim ulkemizde kimse ornegin fiziksel bir sorununuz olabilecegini bile dusunmuyor. 4 senelik evliyim dediginiz anda size ilk sorulan sey cocuk oluyor. ABD’de bir kisi bile sormamisti cocugumuz olup olmadigini.
Turk insani icin hep deriz ya cok sicak kanliyiz diye. Hayir sadece merakli ve dedikoducuyuz. Sokakta birbirine gulumsemeyen insanlar herkesin ozel hayatina burnunu sokmayi sicak kanlilik saniyor ne yazik ki.
seda says:
5 Şubat 2015 at 03:15beş çocuklu bir ailenin çocuğu olarak daha ilkokul 3. sınıfta karar vermiştim tek çocuğumun olmasına.birde hep kızım olsun istedim tek ve kız. Allah gönlüme göre verdi şuan bir kızım var.
bakmayın kardeşsiz olmaz diyenlere 4 tane kardeşim var 1 tanesi ile hiç frekansım uyuşmadı. 1 tanesi ile çok iyiydik ama evlenince aramız tamamen bozuldu. diğer ikisi benim canım. kardeşlik güzel ama yeterli bütçe ve zaman varsa. tek çocuk değilseniz kardeşlerinizin derdide sizin derdinizdir. hayat üstünüze geldiğinde herşeyi bırakıp gidemezsiniz. çünkü arkada kardeşleriniz vardır. kardeşleriniz olduğu için en iyi okullarda okuyamamışsınızdır. aynı şekilde kardeşlerinizde en iyi okularda okuyamamıştır.çünkü tek olmadığınız için okul bile araştırılmamış en yakın okula yazdırılmışsınızdır.helede evde sizden büyük ve baskıcı kardeşler varsa tek televizyonlu dönemde istediğiniz programı bile izleyemezsiniz.televizyonu bile unutup lanet okuyup hiçbir zaman size ait olmayan odaya gidersiniz. özeliniz yoktur ev kalabalıktır bir günlük bile tutamazsınız hemen bulunur ve okunur. okulu bitirdiğinizde bile en iyi işi bulma lüksünüz olmayabilir. çünkü kardeşleriniz vardır boşta kalamazsınız ve hemen bulduğun işte çalışmak zorunda hissedersiniz. yani bazen kardeşinin olması özgür olamamaktır. 5 veya 2 farketmez. şahsi fikrim: insanın kendisni bulması ve anlaması ve değerli hissetmesi, yeteneklerinin farkına varması, evde büyük kardeşler tarfından ezilmemesi, küçük kardeşlerin ona muhtaç olmaması bazen sadece tek olmaktan geçer. kendimden biliyorum çok daha başarılı olabilirdim. kardeş tabiki güzel ama zaten dünya tamamen yalnızlaşıyor ve sanallaşıyor tek çocuk olarak büyümek hızla yalnızlaşan hayat akışına baştan alışmaktır. yazdıklarım sadece tek çocuğu olupta 2. çocuğu her ne sebeple olursa olsun yapmayanlar içindir. suçluluk duymayın. çocuğunuzu sağlıklı bir şekilde yetiştirin.
Saadet says:
31 Mart 2022 at 08:54Çok teşekkür ederim 🙏 bu desteğe o kadar ihtiyacım vardı ki Allah razı olsun 🤲❤️