Çok şey birikti ama sonra.. sadece unutmamak için: Dün kapı çaldı ve bir postacı geldi : “Erin Oğuş lütfen” dedi. Elimle bacaklarıma dayanmış oğlumu gösterdim. Postacı gülümsedi : O zaman velisinden imza alalım! Oğluma ilk defa kendi adına bir posta geldi.. Teşekkürler Aşkın.. Şaşırdım kaldım kapıda :=)
Beni çağırıyor sanki burası: yaz yaz yaz!! Kafamda yine dönüyor kelimeler. Bu akşam işim erken bitti gidip yatsam ya! Yattığım yerde dönecekler. Aklımda duracağına bloğumda dursun varsın. Cumartesi için ne de güzel planlar yapmıştım: oğlumla canımla uzun zamandır yapamadığımı düşündüğüm bir aktivite yapmayı, arkasından Şebnemle Rumelifenerine bahçeye gidip sonbaharın nefis...
yavaştan evimize doğru hazırlanalım .. o kadar alıştık ki biz buraya.. herkes Erin’e ” dönücek misin İstanbul’a” diye soruyor bizimkisi: “Ben Gelibolu’da kalıcam” diyor..anlatıyorum .. ı-ıhh ” ben Gelibolu!da kalıcam amaaaa” diye cevap alıyorum.. nasıl olacak göreceğiz.. fotoğraf makinem yok 🙁 ne fena bir şey elim kolum eksik gibi!! 1...
Bir süredir ( anneler gününden beri yani aslında sadece 11 gündür ki bu yazı ne zaman biter onu da bilmiyorum) yazmıyorum. En baş neden: canım istemiyor..daha sonra yoğunluk..işlerin artması (çok şükür)..bu yoğunlukta Erin’e eskisi kadar vakit ayırıp da birşeyler paylaşamanın kızgınlığı..panik yok yetişir ilkesini benimseyememiş olmam.. bilgisayarımın bozulması ve bir...