Fark ettim ki son zamanlarda hep Erin’in değiştiğini, 2 yaşında yaşamadıklarımızı şimdi yaşamaya başladığımızı yazıp duruyorum. Son 1 haftada fark ettim ki bir şeyle barışmam gerekiyor ” ERİN OKULA GİTMEYİ SEVMİYOR”, yoksa kimse bir yerden “kusarak” ağlama ile çıkmaz dışarı! – anne ben büyüyünce okula gidicem ama diyor.. Ben ki...

Türkiye sınırları içerisine sağ salim girip bana ulaşamadan tekrar Amerikaya uçan ve tekrar o kadar yolu geri gelip elimize ulaşabilen doğum günü hediyesi ile bugün Erin tanışabildi. Bu son dönemlerde “bulmaca” dediği noktaları birleştirme ve çizgi çizme eğlencesini sanki biliyormuş gibi taaa okyanus ötesindeki dostumuz Dante ve Açalya‘ya nasıl teşekkür...

merak etme! sen etmiyorsundur da ben ediyorum acaba ne zaman vakit bulacağım da beynimden geçenleri “yeni yazı ekle” diyerek ekleyeceğim diye. Pazartesi ve salı günleri dede-babaanne saltanatım bittikten sonra pek bir karıştı vakit kavramım. Ne işim varsa bu iki günde halledip sonraki günlerde organize olabiliyordum. Oysa ki artık göz kapakları...

E:Anneee şu kestereyi sen al kovayı kes ben çekiçle iş tamirat yapıyorum Çocuk milletinin uydurduğu kelimelere bayılıyorum. Belki de bizden daha doğru konumlandırıyorlar. Testere de ne demek?? Onunla bir şeyler kesiyorsun tesmiyorsun, o zaman adı kestere olabilir. Bir arkadaşımın oğlu da pirzolaya “tutet” diyodu Erinle aynı yaşlardayken. Belki hala öyledir...

Bu sene kararlı bir şekilde her şey “konsept”ten uzak sade olacaktı.. oldu.. Bizim evin yakınında bir profiterolcu vardır ve gerçekten harikadır. Aynı zamanda ekler pasta da yapar. Ne zaman önünden geçsek Erin ” anne bunlar neee?” diye sorar ne olduğunu bile bile. Ben de”pasta annecim doğum gününde alırız” diyerek ötelerim...