6

günce-lik

Haftaya yine zayıflama çabalarımla başladım. Geçen sefer yola çıktığımda 75’i gösteriyordu ibre bu sefer 71!! Geçen sefer 5 kilo vermiştim ( sonra birini almışım) şimdi de aynı hırsla bir 5 kilo daha verirsem etti 66!! yaz sonuna kadar iki kere daha gaza gelsem her seferinde bir kilo alıp 5 kilo versem sonbahara eski halime dönebilirim diye ümid ediyorum!!

Yok ümid etmiyorum yapıyorum hatta eski halime dönüyorum (NLP miydi bunun adı ??)

Haftasonu bir şekilde dinlendiğimi hissettim.. hava güzel değildi, denize girdiğimi söyleyemeyeceğim ama bütün kış hayal ettiğim bezelye ayıklama işini hallettim hemde kayın-babam sağolsun tarladan çuvalla getirince hem bu yaz için hem de kışa bol bol tazecik bezelyelerimiz oldu. Sadece kendime değil tüm aileye faydası oldu bu bezelye fantezimin ..koltukta oturup ailece bezelye ayıklamak “bir şekilde” dediğim dinlenmeye son noktayı koydu..bahçenin “iş tamiratlarını” //Erin’in diliyle// yapılmasını seyretmek, bahçeleri doldurmuş rengarenk gülleri seyretmek, deli deli esen rüzgarda sahile yürüyüş yapmak, Erin uyuduğunda biraz uzanıp kitap okumak, okullar kapanmadığı için henüz bomboş olan yolların keyfini çıkartmak, akşam üzeri serinliğinde üstüme birşeyler alıp komşularla sohbet etmek, yeni hikayeler dinlemek..dinlendim işte az da olsa kaldığım gün sayısı, çok da olsa kat ettiğim yol mesafesi.

Gittiğimiz akşam Erin’in orada olma heyecanını gecenin 2’sinde en çok Alpay kendisini uyutmaya çalışırken hissetti galiba. Yolda 1 saat kestirdikten sonra uyanan ve gece 11 ‘den itibaren her durduğumuzda ” işte geldik Geliboluyaaa” heyecanını bir türlü bastıramadık.. bastırmaya da çalışmadık. Düşündükçe o heyecanını gülümsüyorum ve en son bu kadar ne zaman birimiz heyecanlanmıştık diye hatırlamaya çalışıyorum.

2009_05_30-31

Pazar günü ayrılırken bana arabada hala eliyle “dört gün” diye işaret edip pazarlık yaparken ben ilk defa bu kadar ayrı kalacak olmanın duygu karmaşasını yaşadım, ağlamak istedim sustum.

Eve geldiğimde geç olduğu için fark etmedim ama boş sabaha uyanmak biraz burdu beni hele akşam olup da ofisten eve dönerken anlamsızlığı hissettim iyice. Yine de eve geldim meyvalarımı hazırladım kendime yemek yaptım, bekar evi olsun istemedim.. dizilerimi seyredip ütülerimi yaptım..ama ev boş işte ötesi yok. Oğlum yok kocam yok!! Evin içinde bahçeden topladığım gonca güllerin açılmasını seyredip zamanımı doğru değerlendirmek ve hafta sonunu iple çekmekten başka şansım olmadığını kabullenip duruma ayak uyduruyorum. Yapacak çok işim var üstelik harika bir program değişikliği ile önümüzdeki hafta 5 günü de ben oğlumla orada geçireceğim.

Son aylardaki //duygu//karmaşam içerisinde Neslihanın yeni postunda okuduğum yazı ile biraz silkelendim. Neslihan izninle bende bu yazıyı saklamak ve paylaşmak istedim.

Paylaş :=)

Yorumlar (6)

  1. Yanıtla
    esra :

    kızcan bana belki ama fotolarda yanıltıyo olabilir hiçde burdan kilolu gözükmüyorsun ya da kapatmasını iyi biliyorsun :))
    Bezelye bir kaç haftadır çıktı biraz patalı geliyor şimdi bize ama sizin tarlanız var galiba.. Aklıma takılan soru şu şimdiden koyarsak dolapta saklanma süresi 6 ay kadar değilmiydi yalnışda hatırlıyo olbilirim..
    Erini 10. aydan beri annaneye bırakarak alıştırdın çok bağımlı değil sana ama ya sen seni kim alıştıracak? hepimiz çocuklara inat ” çocuk bağımlısı anneleriz”..
    ama bensiz yiyemez ki!! nasıl uyuyacak? ya bana ihtiyacı olusa? Halbuki onların keyfi yerine zaman geçiriyorlar bizse dakka başı arayarak durum soruyoruz hepimiz aynıyız:))

    • Yanıtla
      AyçA :

      Esra böyle bir iltifata nasıl kızarım :=)) benim üst tarafım ince tüm kilo altta onu da saklamayı beceriyorum demek ki :=) harika ! aslında belki normal görünüyorum ama eskiden yani doğumdan önce çok zayıftım .. o yüzden şimdi fena hissediyorum kendimi.. neyse azimliyim fena da gitmiyorum;)
      Bezelye tarlamız yok ama umarım olacak ileride :=) hayalimiz bu tabii sadece bezelye tarlası değil 😛
      Ve inan bana 1 tl ye aldık kilosunu!! şaka gibi hemde en ufak çürüğü yok çünkü yeni toplanmıştı.. acayip şanstı yani.. en fazla 6 aya kadar saklamak gerekiyor diyebiliyorum ama ben zaten o kadar bile tutamıyorum :=)
      evet Erin’i alıştırdım ve o kadar süre içerisinde benim alışmam hala kolay olmadı. Bu sabah telefonla konuşuyorduk bıraktı gitti telefonu! hem seviniyorum anne bağımlısı olmadı diye hem de üzülüyorum 7/24 çocuklarına bakan annelerin sanırım büyük bir problemi anne bağımlı çocuk .: bunu ben aştım ama çocuk bağımlı anneyi aşamadım.. aklım her saniye orada.. rüyamda babasının” olmaz ya oldu işte düştü çok fena ” dediğini görüyorum bir uyanıyorum ki rüya.. birde çok özledim bilsen.. allah kötü ayrılıklar vermesin.. şimdi O orada mutlu benim dileğim ise onun mutlu olması.. zaten iki gün sonra yanındayım..

  2. Yanıtla
    Iraz :

    Ayça!!!
    Son zamanlardaki ruh halimden haberdarsın değil mi..Bu yazdıklarına da ağladım, bil istedim :))

  3. Yanıtla
    esra :

    Tunam’m iki haftaya kadar beni hiç sallamazdı yani emmeden emmeye üzerime atlardı. Şu son günlerde yaka gülü gibi oldu.Ayağa kalktığım anda ben adım atmadan benden önce odanın kapısında oluyor ben nereye o arkamda.. hızlı gidincede bir kızıyor ki sorma.. beraber biraz yatak keyfi yaparsakda sırnaşıp duruyor.. Bu bir dönem mi yoksa bundan sonra hep mi böyle olur bilemiyorum belkide korkuyor tek kalmaktan

    Daha zaman var dimi bezelyeyi dolaba atmaya?

  4. Yanıtla
    gamze :

    bende kilolardan muzdaripim. yas 36 bekar… 70kg. olmam gerekense 60…:((( nasil neler yapiyorsun rejim icin…
    Erin cok yakisikli bir oglan… Sansi sihhati nesesi mutlulugu daim olsun ins.

    • Yanıtla
      AyçA :

      Gamze yapamıyorum :=)) deniyorum..
      akşamları hafif yiyorum en geç 7.5 ta yiyiyorum..
      umarım yapacağım:=)
      Teşekkür ederim şansı güzel olsun inşallah:=)
      sevgiler

Leave a Reply to AyçA cevap vermekten vazgeç