Arkadaşımın deyişi ile ” olmak istediğimle olduğumu fark ettiğim” arasında gidip geliyor insan bu kitapları okuduğunda.

Herkesin aydınlanma süreci ya da başka bir deyim var mıdır bilmiyorum ama farkındalığı farklı. Bu kitaplar ” hazır olunduğunda “okunmalı. Hazır olduğumuz nasıl anlayacağız peki?
Ben şöyle anlıyorum:
2 senedir kütüphanemde duruyor ve elleyemiyorsam, bir gün önünden geçerken gözüme çarpıyor ve okumayı başarabiliyorsam hazırmışım, o yüzden gözüme çarpmış diyorum.
Ondan önce gözme çarpıp da okuyamıyorsam yerine bırakıyorum. Benim sağlamam bu :=)

Gelelim kitaplara:

OSHO – Çocuk. Ne yersen O’sun gibi bir cümle kullanmak istiyorum: Nasıl bir anneysen öyle bir çocuğun var.
Öncelikle kitabın yazım dili yani çevirisi BERBAT :=) o kadar devrik cümleler var ki.. yine de ne anlattığını etkilemiyor.

Havada kalacaktır biliyorum, bütününe bakmak lazım yine de bir kaç alıntı:

“Cennet arayışı senin çocukluğunu yeniden aramandır. Elbette bedenin artık bir çocuğun bedeni olmayacaktır ama bilincin bir çocuğunki kadar saf bir bilinç olabilir”

“Sen çok derin bir meditasyon halindeyken ve enerji akıyorken, daha yüksek kalitede bir ruha gebe kalırsın. Ne tür bir ruhun geleceği, senin nerede olduğuna bağlıdır.”

“Bir anne çocuğa sarıldığı zaman enerji akar. Enerji görünmezdir; biz ona sevgi, sıcaklık dedik”

Dediğim gibi yazarken bile fark ettim ki havada kalıyorlar. En iyisi mi alın bu kitabı, hazır olduğunuzda okuyun.

Tam bu kitabı okurken kütüphanemden elime çarpan bir diğer kitap. Bir anda tüm doğru olduklarına kendimi inandırmaya çalıştığım kavramları kafamdan geçirirken beynimi alt üst eden itiraflar :=)

Aykırı bir doktorun itirafları

Yine kendi içinde sorgulamalarım ve dağılmalar.. hazmedeceğim sanırım. Ciddi kararlar almamı sağlayacak bu hazım süreci.

Tavsiye ederim. Bir kere okuyun sonra karar sizin.

Bu da ingilizcesi: